Baneent! Ik heb niets tegen mainstream, ik heb stàpels “slechte” want populaire boeken en “slechte” want commerciële films.
Er zijn goeie boeken die populair zijn (pak bijvoorbeeld Neil Gaiman of Terry Pratchett) en er zijn populaire boeken die niet meteen goed zijn maar die ik toch lees (pak bijvoorbeeld Anne Rice of Jackie Collins), naast natuurlijk niet-populaire goeie boeken en niet-populaire slechte boeken die ik lees.
Ik ben heel (héél) erg open in die zaken. Ik lees vanalles en nog wat, en ik klaag niet vaak. Maar er zijn bepaalde zaken waar ik een onnoemelijke afgruw van heb:
- Arty-farty gedoe over De Betere Film en Het Betere Boek en watnog: de houding die me in de tijd definitief Studio Brussel heeft doen afzweren. Waar een film met Jim Carrey per definitie slecht was, en een film van een blinde Burundese schrijver per definitie goed was.
- dubbele standaarden voor nederlandstalige dingen: akkoord, we moeten niet vervallen in miserabilisme en zelfmedelijden, maar ochgot toch, sommige boeken die hier het van het gevonden worden, zouden in een andere taal niet aan de bak komen
- pretentie, en a fortiori onverdiende pretentie
Het zijn vooral die laatste twee die me tegensteken bij De ontdekking van de hemel en The Da Vinci Code.
En verder heb ik daar alles al over gezegd hier (Dan Brown Brown) en hier (Harry Mulisch).
Reacties
4 reacties op “Slechte boeken”
Ieder zijn goesting hé. Maar leg mij dat eens uit van die pretentie bij The Da Vinci Code? Of is het de indruk van pretentie door de populariteit?
Allez, ik had het over goesting van boeken lezen, met dat arty-farty, het Nederlandstalige boek en (sommige) andere toestanden ben ik het niet direct oneens. ‘Iedereen’ vindt het plots ‘gedurfd’ dat Patricia De Martelaere op alle lijstjes voorkomt. Welk een brol.
De pretentie van DVC vind ik zitten in dat voortdurend belerende toontje, de manier waarop hij het (zó al niet veel overschot hebbende) verhaaltje zowat elk hoofdstuk onderbrekt met exposé, en hoe hij doet alsof hij het warm water uitgevonden heeft terwijl het allemaal (slecht) afgeschreven is uit andere boeken.
Bah, bah bah.
Een populair en ge-hyped boek wat ik erg leuk vond was “Life of Pi”. Maar of ook maar vergelijkbaar mainstream is als DVC….