Entertainment

Great stuff. De hele trein van Brugge naar Gent zit barstensvol, op drie plaatsen na in zo’n dubbele naar-elkaar-wijzende dinges net vóór mij, waar maar één van de vier zetels gebruikt blijkt.

Door een kerel, geschat mijn leeftijd, lang, mager, versleten beige baggy pants en khaki slobbertrui. Nu, ik schat hem midden de dertig, maar voor hetzelfde geld is hij ouder dan veertig—en nu de conducteur langskomt en de kerel een go-pass boven haalt: misschien is hij wel midden de twintig. (brr)

Het type Bez van Happy Mondays in het najaar van 1991. Maar dan stukken pokdaliger, en met flaporen, en met het gebit van Shane MacGowan in de zomer van 1989.

En o ja: hij ruikt erg naar vis. En hij is zo zat als een kanon. Hij zwijmelt, op de grens tussen in slaap vallen en wijdopengesperde ogen, met een verkreukeld halfleeg blikje Jupiler in de hand. Er ligt nog een blikje op het tafeltje naast hem, en eentje op de zetel, en voor zover ik kan zien minstens twee in het vuilbakje onder de tafel.

Daarnet, toen de conducteur net weg was, is hij rechtgestommeld, heeft hij een grote groene sporttas van het bagagerek geschoven, en haalde hij er een diepvrieszakje—I kid you not!—pillen van allerlei vormen en kleuren uit. Hij graaide er een paar uit, propte ze zo goed en zo kwaad mogelijk in zijn mond, spoelde ze met een net niet gemorste slok bier door, en zeeg weer in zijn stoel neer, de sportzak halfopen tussen zijn knieën en de zak pillen nog in de hand.

Terwijl ik dit schrijf kijk ik regelmatig eens recht voor mij uit, en dan gebeurt het dat hij me wat instabiel aankijkt. Soms duikt hij ook even uit mijn gezichtsveld, als hij—pillen ten spijt, of net niet—indommelt. Maar niet voor lang: dan schiet hij plots met een bijna archetypische pantomime-myoclonic jerk weer naar boven, bloeddoorlopen van oog en nystagmus very much in evidence.

…

Ondertussen zijn we aangekomen in Drongen, en probeert hij zichzelf knikkebollend en vingerknippend wakker te houden. Mijn trein stopt in Sint-Pieters. Ik denk niet dat ik wil weten wat zijn bestemming is.