Mijn laatste droom voor ik wakker werd vanmorgen: ik werd wakker in het bed van mijn ouders, alleen. Op de plaats waar mijn moeder normaal slaapt.
Toen ik de lakens opzij deed, zag ik aan het voeteneinde van mijn bed een redelijk grote snuitkever zitten. Ik keek naar mezelf en zag dat er overal mieren over mij liepen. Het bed zelf zat ook vol met mieren, onder en boven de lakens.
Een kever in bed, en dan nog een redelijk grote, ik dus om mijn fototoestel. Ik vond eerst alleen maar mijn Ixusje, maar toen ik terugkwam bleek de kever een wandelende tak te zijn. Die net—vivipaar—kleine wandelende takjes aan het produceren was.
Ik dus naar mijn D70 gaan zoeken. Niet gevonden, en dan maar terug naar de slaapkamer. Daar was de wandelende tak ondertussen een mierenegel geworden, en Sandra had die op een klein rond tafeltje gezet naast het bed. Wat ik niet zo’n goed idee vond.
The end.
update: het zou effektief een goed idee zijn, zoals Jan me mailsgewijs zei, om al je dromen te noteren. Er bestaan ongetwijfeld heelder weblogs die niets anders dan dat doen. Ik zal eens zoeken.
Overdosis bananenyoghurt?
Waarschijnlijk dat ge dringend werk van de wikificatie van uw safari(b)log wilt maken 😀
Je dromen opschrijven? Allemaal goed en wel, maar dan moet je eerst in staat zijn om je die dromen te herinneren. Wat bij mij zelden het geval is.
Overigens deed je droom me denken aan “Die Verwandlung” (“De gedaanteverwisseling”) van Franz Kafka.
vreemde jongen, die Michel.