Ik was bij wijze van lichaamsbeweging vandaag een paar keer uit mijn zetel gegleden en naar onze koer getrokken met het fototoestel. Veel zon buiten, en dus maar eens besloten een paar foto’s van klein grut te nemen zonder ringflits, op f/11 in plaats van de normale f/22.

Miserie met mijn normale f/22 – 1/500 – 200 iso – ringflits is namelijk dat

1. de lens is veel minder scherp is dan op f/11
2. alles staat té veel in focus, ‘t is te zeggen de depth of field is onnatuurlijk
3. de schaduwen zijn veel te scherp met die ringflits, en er zijn er twee
4. de achtergrond wordt onnatuurlijk donker, en de voorgrond staat veel te licht

Eigenlijk zou ik idealiter ofwel een ringflits willen vinden die minder licht geeft (ik zet hem nu al op 1/4 kracht, en dat is nog teveel in de grote meerderheid van de gevallen), ofwel een manier vinden om mijn D70 aan sneller dan 1/500 foto’s te laten nemen als de ringflits erop gevezen zit.

Ik weet dat ik zou kunnen werken met filters, en met allerlei afschermmethodes op het licht, en al vind ik het toch maar behelpen: ik vrees dat ik er toch zal moeten aan geloven. Want het begint me echt tegen te steken, de onscherpte en het teveel aan contrast.

Enfin ja.

De resultaten zijn niet om over naar huis te schrijven, wegens niet genoeg licht, en soms te weinig scherptediepte, maar bon. Presenting without any further adieu—mijn goede vrienden de Saltici scenici. Op een munttakje, met een vlieg in de palpen:

en een beetje later, op mijn vinger:

Geef toe, serieus schattige beestjes, springspinnen. Deze is er één die ik tegenwoordig overal tegenkom:

En natuurlijk, het kan ook niet anders: ik had weer pech. Het is dus altijd zo dat als je ergens naartoe gaat met één soort materiaal, je altijd dingen tegenkomt waarvoor je het andere materiaal nodig hebt.

Case in point: een serieus geval van nature orange in mandible and segment. Ik verzette een plastiekzak, niet echt meer verwachtende dan een pissebed of twee, een duisendpoot of twee, en een klein spinnetje of vier, vijf.

Wie schetst mijn verbazing als ik precies vind wat ik verwachtte, maar ook meteen één duizendpoot een andere zie aanvallen, iets dat echt wel riep om een scherpere foto:

Wonderlijk om zien: knippe! en dan gewoon het spartelende beest vasthouden tot het gif zijn werk doet.

En behalve dat: een nieuwe lichting zweefvlieglarves op de rozen, en dat het geen moment te vroeg is, want de bladluizen teelden weer welig: