De oplossing van het raadseltje: diffractie.

‘t Was nochtans niet moeilijk, nog maar een paar dagen geleden had ik gelinkt naar Feynman over optica.

Als licht door een heel kleine opening geduwd word, dan verspreidt het zich, en krijg je een diffractiepatroon: op de ene plaats versterken de “stralen” zich, op de andere heffen ze elkaar op, en in plaats van duidelijke lichtpunten, krijg je lichtcirkels met halo’s in concentrische ringen errond.

Netto-effect: een onscherp beeld, met pixels die er vreselijk veel groter uitzien dan ze eigenlijk zijn.

Waardoor het paradoxaal genoeg zo is dat je aan f/5.6 een scherper beeld hebt dan aan f/18, en dat het beeld aan f/40 gewoon erwtensoep is als je het van dichtbij bekijkt.

Ter illustratie, dezelfde foto’s als vorige keer, maar zonder crop en kleiner.

Aan f/5.6: zeer weinig scherptediepte, maar wat scherp is, is zeer scherp.

Aan f/40: perfect, als je er niet van zeer dichtbij op gaat kijken:

Aan f/13: min of meer in orde voor een groot deel van de foto.

Oplossing: foto’s nemen aan pakweg f/11, en waar nodig focus stacking doen, bijvoorbeeld met CombineZ. Maar om foto’s te kunnen nemen aan f/11 heb ik een lichtbron nodig die minder sterk is dan de SB-29 die ik heb. Of mijn SB-29 omzwachtelen met papier en zo.

Eén dezer, één dezer.