Mijn desktop op Flickr:

Ik ben voor het ogenblik een beetje uitgekeken op vieze Word-HTML (legacy content omzetten naar iets minder legacy content is vies werk), dus even time out voor procrastinatie!

Vraagt Stijn:

a. Wat zijn dat voor knopjes rechtsboven naast mini-maxi-close?
b. Met zo’n resolutie maak jij waarschijnlijk gebruik van meerdere schermen?
c. 😉 Is het niet lastig om op zo’n manier te werken?

U vraagt, wij draaien.

Die knopjes bovenaan rechts komen erbij dankzij nView Desktop Manager:

Ik heb “collapse to title bar” (windowshade, roll-up, whatever) wel aan staan, maar ik gebruik het praktisch nooit: toch genoeg screen real estate dat ik wel altijd een venster wat uit de weg kan smijten.

Single-display maximise daarentegen is iets dat ik de hele tijd gebruik: anders krijg je elk gemaximiseerd venster meteen over de hele desktop te zien, en op een enkele complexe Excel– of Visio-file is dat zelden de bedoeling.

Maak ik gebruik van verschillende schermen? Zeer zeker doe ik dat. Ik heb nu twee Dell 2005 FPW’s staan. Dat zijn 21″ widescreen-dingen die zowel portrait als landscape te gebruiken zijn. Vroeger gebruikte ik ze portrait…

…maar nu dus landscape. Wegens niet breed genoeg (maar 1050 pixels) om te programmeren. Wel een droom om teksten te schrijven en zo, maar code: ho maar.

Die situatie is wel maar voorlopig, er zijn twee nieuwe 21″ niet-widescreens op komst. Het verschil tussen wel en niet is 80 pixels in de breedte minder, en 150 pixels in de hoogte meer, met andere woorden:

Oud: 2 x 1680 x 1050; nieuw: 2 x 1600 x 1200. Dat maakt ook eventueel opnieuw portrait werken iets aantrekkelijker, trouwens.

Is het niet lastig om op zo’n manier te werken? You’re kidding, right?  

Wie nog nooit met twee schermen gewerkt heeft, kan zich niet inbeelden wat een ongelooflijk gemak het is. Wie ooit op een breedte van meer dan pakweg 2000 pixels gewerkt heeft, wil niet meer terug naar minder. En wie ooit op een min of meer goeie LCD-monitor gewerkt heeft, krijgt pijn aan z’n ogen van slechte CRT’s.

Zoals ik van mijn El Cheapo Nokia 21″ thuis. Damn You Steven! Damn You And Your Fancy LaCie!

Geschreven al luisterend naar: Robert Palmer – “Addictions” Volume 1 – Some Guys Have All The Luck