Ach ach, het wordt nooit iets met dat sociaal zijn onder de mensen en dingen.
We zijn daarjuist met hele familie naar een feestje geweest, alwaar het vol liep met allemaal fijne en sympathieke mensen, maar helaas: ‘t is niet gelukt 
Nu, ik troost me ermee dat we er lang niet lang genoeg geweest zijn, en dat mocht ik er meer dan één persoon gekend hebben (of mocht die ene persoon niet de helft van de organisatoren geweest zijn), dat het dan wellicht wél zou gelukt zijn. Want uiteindelijk is het nu al vééél beter gesteld met mijn social skills dan enigste (anyone? anyone?) jaren geleden.
Maar wat blijkt: we hebben Bruno gemist. En de veelbesproken en -belauwerde Mich. En Huug. Huug was er nog niet toen wij er weggingen, maar ik heb begrepen dat Bruno al weg was. Boe!
Was hij er wel, we zouden zeker blijven plakken zijn, en dat minglen zou er wel van gekomen zijn—nu is het beperkt gebleven tot wat spelen met kinderen (including het altijd wijze mijn tong uitsteken naar Kinderen Van Andere Mensen en op andere wijze messin’ wid they mindz).
Volgende keer beter, volgende keer beter.
Reacties
5 reacties op “Onder de mensen”
Enige/enkele jaren geleden. En ik ben blij voor je, dat ’t al wat beter gaat. Met je social skills. 😉
Ik ben bereid tot “enigte” te wijzigen. Maar da’s dan ook alles 🙂
Neug, boeh. Er zijn zo van die avonden dat het gewoon niet klapt. Niet erg, en daarbij voordat ik deze entry van jou heb gelezen: we hebben daarnà wél goed ‘gemingeldt’. (Zitten zeveren over FTV enzo)
en dat was ook goed, dankjewel for it. Allez, als ik je daarmee maar kan troosten…
Tegen dat huug toekwam was de meute al gereduceerd tot de harde kern, wat het minglen natuurlijk overzichtelijker en makkelijker maakt…
Anyway: het was fijn dat jullie er waren! We hebben kort na jullie vertrek trouwens de schaal m&ms naar boven gebracht, waarna Lucas (die andere vraatzuchtige peuter) er zijn hoofd zowat in begraven heeft…
Ik vond het erg jammer om zo vroeg weg te gaan. ’t Was een wijs feestje, en ’t beloofde nog veel wijzer te worden. Maar 1) ik moest dringend wat quality time met S. doorbrengen, en 2) als halfbakken fan van Jordi Savall moest ik hem toch eens live gezien hebben (al heb ik niet de kans gehad om hem te vragen om mijn kont te handtekenen).