Hm. Ik ben teleurgesteld. Catherine Tate is door de band on-ge-loof-lijk goed, maar ik vond haar Christmas Show iets minder.
Het leek alsof het materiaal óp was, maar dat ze dan ter elfder ure alsnog een aflevering hebben moeten in elkaar draaien.
Uiteraard was Gran briljant in haar interactie met Charlotte Church, dat spreekt vanzelf. Minder: Lauren (“Am I bothered?”) en de verpleegster waren allebei een brug te ver. Misschien niet meteen onherroepelijk jumped the shark, maar toch vervaarlijk dicht in de buurt: Lauren kreeg té veel weerwerk, en was té topical (met X-Factor en Idol en dingen), terwijl de verpleegster zélf embarrassed werd door een lesbische collega.
Er zijn van die ongeschreven regels, en voor die twee karakters was het alsof Firmin den bokser plots zou Antwerps blijken te spreken: ze zijn voor mij, vooral dan de verpleegster, een beetje verbrod voor de volgende serie.
Enfin ja, ‘t is misschien persoonlijk.
Ook Buzzcocks was in ‘t zelfde bedje ziekjes: absurd is uiteraard geen probleem, maar er komt een punt dat het niet erger meer kàn zonder vervelend te worden. En zelfreferentieel zijn heeft nog nooit iemand kwaad gedaan (wie herinnert zich de stoïcijnse telkens terugkerende “number five” niet een paar seizoenen geleden?), maar dat ze meer en meer gewoon zelfs niet meer doen alsóf de antwoorden belangrijk zijn, en dat ze de line-up gewoon elke keer volledig uit de hand doen lopen… mja.
Ze zullen zich mogen herpakken, ik vermoed dat er daar wat burn-out aankomende is.
Voor de rest geen klachten hoor.