Onze (voorlopig) jongste:

Zijn haar in de war en een dag of drie overdue voor een wasbeurt, zijn gezicht vol aangekoekte vuiligheid, maar toch: ziet hij er niet om op te eten uit?

Ik heb het niet zo voor boorlingen: mens kan zo goed een bleitende ganda-hesp in zijn armen hebben. Het is pas als ze beginnen echt glimlachen (niet die grimas die lijkt op een glimlach, mind you) dat ze een beetje de moeite beginnen waard worden.

En ze worden serieus de moeite waard rond de leeftijd die Jan nu heeft: bijna twee. Begint meer en meer woorden te zegen, en is al een beetje (héél klein beetje) vatbaar voor rede.

Nog twee en een half jaar en onze vierde is ook de moeite waard. 🙂

kinderenfotojan