BBC2 tijdens de kerstvakantie ‘s avonds laat: de beste zender ter wereld.
Comedy en veux-tu en voilà, herhalingen van Jools Holland, en goeie films!
Gisteren Young Frankenstein, tegelijk pastiche van en hommage aan de klassieke horror en één van de enige films die ik van begin tot einde praktisch woordelijk en beeldelijk van buiten ken—ik zou zó, zonder de film te hoeven herbekijken, het script kunnen neerpennen.
En vandaag C’era una volta il West, die mutatis mutandis hetzelfde doet voor de western als Brooks deed voor Frankenstein.
Het entreegeld waard voor de muziek alleen al—vóór de film zelf geschreven, en bij het beste van Ennio Morricone. Zijn geld waard al was het voor de openingsscène—High Noon tegelijk gepersifleerd en overstegen. Of de tweede scène, Frank oog in oog met het roodharig zoontje (die ógen!). Of de derde scène, Claudia Cardinale die toekomt (is er ooit een mooiere vrouw geweest?).
Het epische van de stervende tycoon. De béélden. Het decor. De acteerprestaties.
Een mierenneuker zou het spijtig vinden dat de kopij van de BBC van ondermaatse kwaliteit was, maar voor de rest: machtige, màchtige film.