Tiens. Op de Zevende Dag zei zo’n advokate vanmorgen dat als een vrouwelijke collega pornografisch materiaal zou zien dat door mannelijke collega’s bekeken wordt, dat ze dan in negen van de tien gevallen zal melden aan de bedrijfsleiding. Omdat ze zich vernederd zou voelen.

Allez jongens, negen op tien. En arme, zwakke, bedreigde vrouwtjes toch, dat ze vernederd geraken door porno.

Dezelfde dame zegt dat als het gaat om zééér ernstige feiten, zoals porno, dat dan rechtstreekse en niet-anonieme controle mogelijk is.

Oei. Dan zijn wij op het werk allemaal vatbaar voor rechtstreekse controle van al onze e-mails, met al die spam!

Jazeker, zegt de dame: als iemand spam krijgt, moet men weten of het gaat om ongevraagd ontvangen e-mail of om mensen die hun e-mailadres ergs op een website gegeven hebben en dus om de porno gevraagd hebben. Getver.

De oplossing, volgens de grote lichten in de studio, is de websites af te sluiten.

Al kan het dan nog wel via e-mail binnenkomen natuurlijk, die vieze porno. Maar goed, daar zijn ook gradaties in: je hebt het bekijken en het opslaan.

Hu? Daar bleef het debat zo’n beetje bij. Het kan zijn dat ik de fijnere details gemist heb, want ik was maar met een half oor aan het luisteren terwijl ik met het andere een crumble aan het maken was.

Volgens mij zou het zo mogen, op het werk:

• een duidelijke acceptable use policy op het werk die zegt wat wel kan en wat niet, zodat er geen verrassingen zijn (ja, “redelijkheid” is een element van zo’n policy, en dus is zo’n ding nooit sluitend, maar bon)
• werknemers weten op voorhand dat ze anoniem gecontroleerd worden; als er inbreuken op de policy komen worden ze de mogelijke overtreders gewaarschuwd dat ze voor een welbepaalde periode zullen van dichtbij gevolgd worden, niet-anoniem
• en dat daar dan duidelijke sancties aan kunnen verbonden worden

Maar uiteindelijk vind ik dat dàt maar in allerlaatste instantie zou moeten kunnen.

Ik spreek niet over pakweg kinderporno verdelen via bedrijfsemails en zo; het lijkt me redelijk duidelijk dat dergelijke activiteiten niets met computers te maken hebben (dat zou tenslotte mutatis mutandis ook gekund hebben in de jaren 70 via de mail room en de stencilmachine).

Maar als we eens realistisch zijn: wat kàn er allemaal eigenlijk nog in een degelijke omgeving? Niet zo veel, me dunkt:

• gebruikers zijn geen administrators van hun computer, en dus kunnen ze geen programma’s installeren
• de computers staan zó ingesteld dat alle nodige updates automatisch doorgevoerd worden, zodat exploits en dergelijke moeilijker worden
• met een goed gecomputeriseerd systeem voor monitoring en analyse, en een degelijk en goed werkend systeem van traffic shaping, kan men bijvoorbeeld het hele netwerk niet meer lamleggen door overmatig te up– of te downloaden
• het hele netwerk zit achter een firewall, er zitten allemaal dmz-en en lagen van beveiliging, en antivirussen zowel op de server als op de computers, en alles
• alles wordt dagelijks, wekelijks en maandelijks decentraal gebackupped

Enfin ja. Als dat allemaal zo is, zou het mij allemaal niet kunnen schelen wat het personeel op het werk doet met zijn computers. Want of ze naar blote wijven aan het kijken zijn of ze zijn solitaire aan het spelen: het is maar een vorm van tijdverlies en/of ontspanning.

En in het eerste geval zullen ze zelfs zonder computer niets zitten doen—krant lezen, koffieklets, op het toilet zitten, whatever—en in het tweede geval kan het het werk alleen ten goede komen.

Toch?

computers

werk