Als ‘t niet goed is, mag het ook gezegd worden. [tiens, ik val in herhaling] 🙂
Making Slough Happy op BBC2 sleepte zich vandaag tot zijn ultieme niet-apotheose. Het concept: een task force begeleidt een team van 50 vrijwilligers om Slough, dat de laatste tijd meer in het nieuws komt als de troosteloze locatie van David Brent’s fictieve bedrijf, gelukkiger maken.
Een soort SAM-achtig, Fata Morgana-achtig ding gekoppeld aan een soort reality-dinges.
Ik heb het al die weken gevolgd, maar ik werd er niet bepaald opgewekt van. De slotshow, die de kers op de taart moest worden, was een slecht georganiseerd, rommelig boeltje, met een minuskuul podiumpje in het midden van een winkelstraat, met meer mensen óp het podium dan ervoor.
Ze bleven ook stilstaan bij de mensen achter de vrijwilligers, en dan kreeg je natuurlijk ook de kleine kanten van de mensen te zien: de aandachtshoeren, de gedemotiveerde mensen, de opgevers, de gedeprimeerden… nee, we doen dat beter in België.