Mijn tabletPC, die net terug was uit reparatie, is weer naar de reparateur vertrokken.

De symptomen: de computer is zo traag als een salamander na anderhalf uur in het koelvak. Nu, de Toshiba M200 is geen beest van een snelheidsduivel; zelfs met de 2GB geheugen die ering zitten, maar de performantie nadat hij “gerepareerd” was, was gewoon onaanvaardbaar traag.

Vóór ik kon beginnen schrijven op het scherm, moest de computer er gemakkelijk vijf seconden over nadenken. En het programmaatje dat voor die pen input zorgt, tabtip.exe, bleef bij negen van de tien reboots ook gewoon hangen.

Films afspelen was er ook niet meer bij. Vroeger kon ik een DVD insteken, het scherm in portrait mode draaien, op de bovenste helft naar een film kijken op 1050 pixels breed en dan nog een browser van 1050 op 800 pixels overhouden onderaan. Nu: zelfs in landscape mode, zelfs met een internetkwaliteit filmpje op 100% van de pixelgrootte van op de harddisk afgespeeld, kon ik geen vijf seconden kijken zonder dat de film stokte en het geluid uit sync geraakte.

En ja, vóór er iemand de vraag stelt: het eerste wat ik gedaan heb, is de hele computer vers geïnstalleerd van de installatie-DVD en alle windows updates en drivers en watnog op gesmeten.

Als ik toch zou moeten gokken, gok ik op een probleem met het moederbord. Of het geheugen. Of zoiets.

Maar dat was hoegenaamd niet alles: het verklikkerdingetje dat moet vertellen wanneer het scherm van portrait naar landscape omgeplooid wordt, was kapot. Want het scherm wou niet automatisch verschakelen naar portrait, maar eens het in portrait stond, ging het wel vanzelf weer af. At random intervals. En dan weer terug. Flikkeren. Over en weer. Om zot van te worden.

En daarnaast was er ook iets met de USB, die geen stroom meer gaf gelijk: de externe DVD-lezer die het vroeger altijd al deed met één USB-kabeltje voor data en één om de batterij opgelden te houden, werkte nu alleen maar meer als ik de transfo aankoppelde.

En ook: zelfs als ik de computer manueel af zette met een shutdown, dan nóg werd hij vaak plots “wakker” in de computertdraagtas. Zodat ik thuis kon komen met een welhaast gebakken laptop. Nee, er stond geen “wake up on network connection” of zo aan.

Enfin; allerlei was er mee aan de hand.

Ik was eigenlijk niet van plan er een groot spel rond te maken, en rustig het anderhalf jaar af te wachten tot hij wegens afschrijving aan vervanging toe was, maar uiteindelijk: de computer was toch nog onder garantie voor de reparatie. En na enige zachte dwang van de chef-IT heb ik hem alsnog ingepakt en klaargezet voor verscheping.

En zit ik nu dus met een voorlopige vervangcomputer. Een, even kijken, Dell Precision M70. Groot, krachtig, 1680×1024 scherm, redelijk snel. Met eigenlijk maar twee nadelen: een QWERTY-toetsenbord, en een neiging om heel erg warm te worden.

QWERTY is vooral een probleem omdat ik niet weet waar de “kleiner dan” en de “groter dan” en de backslash zitten, en ik dus geen html meer kan typen. De rest lukt me wel, want ik heb tot mijn eigen verbazing gemerkt dat ik eigenlijk gewoon helemaal blind typ tegenwoordig, maar de toets die normaal net rechts van de linker-shifttoets zou moeten zitten, is wég!

En die warmte, die is opgelost met de truuk van de laptopzak. De laptopzak op mijn schoot en de computer op de laptopzak zetten, yepyep.

laptop