Hè hè, dat lucht eens op.
Ik wist sinds woensdag dat ik iets moest doen. Een brochure maken. Dringend, maar geen echte deadline. Ik heb gezegd dat ik mijn uiterste best ging doen om het vrijdag klaar te hebben.
Een brochure maken is namelijk zo geen halsbrekende zaak: een kwestie van een model van de vorige keer nemen, een nieuwe header photoshoppen, tekst erin duwen, links en rechts wat layoutaanpassingen doen, PDF maken, hopla klaar. En in mijn boek is “vrijdag klaar zijn” gelijk aan “ervoor zorgen dat het tegen vrijdagavond 23u59 per mail verstuurd is”. Ruim tijd dus.
Maar: vanmorgen rond een uur of tien kwam Marija (voor wie het was) langs mijn bureau om te vragen of het alsnog zou kunnen klaar zijn tegen drie uur. Of beter: dat ze vertrok om drie uur, en dat ze het graag nog zou meenemen.
En donderdag was er gewoon helemaal geen tijd geweest, zodat ik er nog maar pas aan kon beginnen. En dat ik plots zag dat het eigenlijk niet zo eenvoudig zou zijn: de tekst was een heel ander type tekst dan we al ooit in een brochure hadden gezet. Dus het zou helemaal uit te vinden zijn, een “nieuwe” lay-out.
Ik heb er een beetje op gezocht, maar na een kleine drie kwartier werd het duidelijk dat het niet zou lukken. Dus: gebeld, dat het niet meer zou voor vandaag zijn. Vervelend, maar er is gelukkig een meer algemene brochure (gedrukt zelfs) die mee kan, en het ging gelukkig niet om zó veel mensen.
Een welgemikte “sorry het lukt niet meer” kan soms zó’n deugd doen! Had ik meer tijd, ik zou hier een levensles kunnen uit distilleren, een Life Hacks-handboek waardig.
Maar ik heb geen tijd meer. Tschüßi!
Geschreven al luisterend naar: John Cooper Clarke – Short Ciruit: Live at the Electric Circus – I Married A Monster From Outer Space