‘t Schijnt dat de kinderen vannacht en gisterennacht nogal veel wakker waren. Ik hóór dat niet, en ge moet dan niet denken dat iemand mij vraagt om wakker te worden of zo, nee hoor…

Nu ja, Sandra heeft het vanavond gevonden om Zelie in slaap te krijgen en te houden: ze heeft ermee gedreigd dat als Zelie wakker zou worden, ze aan haar teennagels aan de balk zou genageld worden.

En als ze ervan viel?

Dan zou ze in een nat deken gedraaid worden en op straat gezet worden tot ze bevroor, en dan zou mama haar met een grote hamer in stukjes kloppen.

Uh huh.

Pedagogisch verantwoord, zo zijn we dan wel weer.

‘t Moet trouwens zijn dat ze’t al gewoon zijn, want Zelie nam het niet al te serieus op: al direkt vragen over hoé dat dan wel precies in zijn werk zou gaan, met die teennagels. Jamaar, hoe precies? En als mijn teennagels er afvallen, hoe dàn? Ah, met haakjes door de teennagels? Maar dat kan toch niet, want dan zitten de haakjes toch in haar vel, en dan kùnnen die teennagels toch niet vallen?

En trouwens, dat van in stukjes kloppen: dat zou toch niet helpen, want dan zouden we tóch verdrietig zijn. Neh!

Ahem.

kinderenzeliesandraslapen