Jason Scott is de meneer die de fantastische BBS Documentary maakte. Hij is nu bezig aan GET LAMP, een documentaire over text adventures.

Ik zag mijn eerste op de Wang (of was het een Nixdorf) bij mijn oom. Colossal Cave of simpelweg Adventure: het originele text adventure.

You are standing at the end of a road before a small brick building. Around you is a forest. A small stream flows out of the building and down a gully.

>ENTER

You are inside a building, a well house for a large spring.

There are some keys on the ground here.
There is tasty food here.
There is a shiny brass lamp nearby.
There is an empty bottle here.

>GET LAMP

Taken.

Magisch: rondlopen in een wereld gemaakt met niets anders dan woorden. In Adventure is het, helaas, beperkt tot zeer weinig interactie (smerige dwerg!) en heel veel mysterie (een mysterieuze schaduw aan de andere kant van een mistige kloof—pas jàààren later kwam ik te weten dat het mezelf in een spiegel was). De beperkingen van het medium zijn er ook wel naar: zo worden sommige locaties prachtig omschreven, maar is er gewoon niets te doen. Een klassieker, maar echt wel na al die jaren duidelijk een onvolwassen ding.

In de jaren 80 zijn text adventures, of interactive fiction zoals ze nu genoemd worden, volwassen geworden. Voor mijn part is dat allemaal dank zij Infocom, dat op een paar jaar tijd een aantal onnoemelijk fantastische dingen gemaakt heeft. Zork, uiteraard, I en II en III, die eigenlijk een geavanceerde versie-cum-parodie waren van Adventure, en hun leven als DUNGEON op mainframes begonnen waren in 1977—maar met elk nieuw spel gingen ze reuzenstappen vooruit.

In 1984 was er bijvoorbeeld Hitchhiker’s Guide to the Galaxy, dat nog dezelfde conventies gebruikte maar meegeschreven was door Douglas Adams. En nauwelijks een jaar later was er al het ongelooflijke A Mind Forever Voyaging, voor mijn geld nog altijd één van de allerbeste dingen geschreven ooit.

Parallel met de ontwikkeling van de spelletjes ontwikkelden ze bij Infocom alsmaar fantastischer verpakkingen voor hun dingen, met hoogtepunten als Stationfall, Bureaucracy en vooral Leather Godesses of Phobos—allemaal fantastische dingen om te spelen ook, trouwens.

Hoe goed waren die dingen? Zo goed als een zeer goed boek—bij Stationfall heb ik zitten wenen met de gewetensnood van Floyd, mijn robot-vriendje—maar met de added bonus dat je zelf meespeelde in het verhaal.

Technologisch stelde het allemaal niet echt heel erg veel voor: de parser (het stuk software dat interpreteert wat men de computer vertelt) en het hele spel moesten uiteindelijk werken op computers die misschien honderd keer minder krachtig waren dan een gemiddelde GSM tegenwoordig. Maar het schrijven was wat het allemaal maakte, met genieën als Steve Meretzky.

En met al die mensen gaat  Jason Scott dus praten, om een veel-DVD-pack vol goeie film te maken.

Een tijd geleden hield hij een oproep om geld te ronselen om materiaal te kopen, The Adventurer’s Club (kijk eens naar lid nummer één :)), en nu onlang is hij effektief beginnen filmen.

Ik heb er het volste vertrouwen in dat het een even goeie—zoniet veel betere—film wordt als de BBS-film. Het is alvast uitstekend goed begonnen: kijk, dit is hoe je zoiets doet.

Die meneer is zeer, zeer goed bezig.

update: zoals Peter terecht opmerkt, en zoals wel al meer van hier gelinkt: het genre is nog lang niet dood. Haal u een z-code interpreter, koop ergens een de twee Lost Treasures of Infocom-CD’s kwestie van basismateriaal, ga dan naar het uitstekende (maar, toegegeven, minder dan intuïtief in elkaar gestoken wegens eigenlijk gewoon kopie van een ftsite die al decennia lijkt het wel meegaat) if-archive. En wie er niet genoeg van krijgt: download u een versie van inform (of TADS, al heb ik daar niet de minste ervaring mee) en maak uw eigen dingen.