Mja, er is iets van aan.
Maar ik begin er eindelijk echt iets aan te hebben, aan Jan: hij begint echt te communiceren, en dan begint de leute natuurlijk.
Is het trouwens geen zoeteken? Hier zit hij in de auto, zo fier als een gieter dat hij zelf mijn handschoenen heeft aangekregen:
Ik zit er tegenwoordig redelijk veel in de auto mee, en het is bij tijden een plezier.
Hij zingt bijvoorbeeld echt wel bijna heel de tijd. Allerlei liedjes door elkaar: sinterklaasliedjes, en kabouter pinne(n?)muts, en vanalles.
En zijn woordenschat breidt alsmaar uit, en hij slaagt er tegenwoordig in om zijn gedachten in zinnetjes te gieten, en causaliteit en wensen kenbaar te maken, en alles, en alles.
Reacties
Eén reactie op “Jan”
Ik zeg het U, het gaat nen boxeur worre.