Er was al de ochtendroutine, en nu begin ik sinds een tijdje ook in de avondroutine ingeschakeld te worden.
Ik kan Jan onmogelijk troosten als hij ‘s nachts wakker wordt. Eigenlijk bij uitbreiding geen enkele van de kinderen als ze klein waren: wakker ‘s nachts, en ik krijg ze met geen stokken of wortels meer in slaap. Dan zit er niets anders op dan Sandra uit bed te halen.
Maar ‘t is nu sinds kort de omgekeerde wereld ‘s avonds. Sandra gaat met Zelie, Louis en Jan naar boven. Ze steekt Jan in bed en begint een boekje voor te lezen voor Louis en Zelie.
Jan, van zodra hij in het bed gedumpt wordt, begint te krijsen. Alsof hij vermoord wordt. Dat hij zijn tuutje moet hebben. Wil Sandra het hem geven, moet hij het niet hebben. En hij blijft rechtopstaand krijsen: tuutje! tuutje!!
Dan ga ik naar boven en doe ik zonder een woord de deur van zijn kamer open. Hij valt meteen stil. Ik geef hem zijn tuutje, hij steekt het in zijn mond en gaat op zijn knieën zitten. Dan geef ik hem zijn beer, en kruipt hij zelf op zijn plaats in bed. Wrijf ik hem nog eens op zijn hoofdje, en doe ik zonder een woord te zeggen de deur weer dicht.
En blijft het stil.
Dat geeft zó’n gevoel van ik ben een goede ouder, ge kunt het u niet inbeelden.
Reacties
3 reacties op ““s Avonds”
soms vergeten die mannen te zeggen van wie ze iets willen denk ik 🙂 (dat zijn details die ouders horen te weten lol)
[…] Eens Jan wakker was zijn we gaan wandelen: eerst fruit halen en dan op het gemak terug naar huis via een “omwegje”. Heel traag kwestie van mij niet te forceren, maar het was zo mooi buiten en we hebben er alletwee van genoten. En eens weer thuis heb ik voor het avondeten gezorgd: een gezond slaatje (sla, tomaat, witloof, komkommer, ajuin, paddestoelen, kippewit, kaas en hesp met een sausje van 1/3 mayonaise, 2/3 yoghurt en veel kerriepoeder) voor iedereen (ja, ook de kinderen) en voor de uitzondering zaten we eens allemaal samen aan tafel. Heel gezellig. Hoe lastig en veeleisend Jan ook kan zijn als broer en zus aanwezig zijn, zo braaf, lief en gehoorzaam is hij als hij alleen thuis is. Ik heb hem zelfs zonder (veel) problemen in bed gekregen én Michel was er niet om hem te troosten Triomf! […]
[…] Zoals eerder geschreven krijg ik Jan niet meer in bed. Of beter, uiteraard krijg ik hem (letterlijk) in bed, maar eens hij daar is en ik hem slaapwel wens begint hij te krijsen dat het geen naam heeft. […]