Normaal gezien laat ik mijn fototoestel op een behoorlijk lage ISO-waarde staan, 200 of zo.
Boven pakweg 400 ISO is die D200 geen zak meer waard, gaat de conventional wisdom en is ook wel mijn persoonlijke ervaring.
Maar vanavond, na de film, zaten we in de Brouwzaele en ik was aan het prutsen met de instellingen van mijn fotomathilde. En ik kwam op die vreemde HI-1 stand uit:
Een snelle inspectie van de EXIF-gegevens leert me dat het om 3200 (!) ISO gaat. En dat is, beste lezertjes, verdomd veel ISO.
Daarmee krijg je in de achterkant van een donker café foto’s als deze:
Die foto’s zijn genomen aan respectievelijk 1/50, 1/125 en 1/80, met f/1.4 en zonder flash.
Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik vind dat dus redelijk bloederig ongelooflijk.
Reacties
5 reacties op “ISO”
Mocht ik iets van fototoestellen weten of er op z’n minst één bezitten, ik zou zeggen: dat is vrij cool ja!
(En zie, ik weet niet zo bijster veel van fototoestellen en ik bezit er geen, maar ik zeg het toch! :D)
Het overstijgt me ook compleet, maar het ziet er vet uit. Die foto van Louis lijkt net alsof hij op de eerste rij in de Kinepolis zit met een grote cola, aan het scherm gekluisterd tijdens een spannende film 🙂
Ik weet niet of ‘bloederig’ positief of negatief is. Ik merk dat een zwarte achtergrond aan 800iso met de D200 geen zwart is maar rode, groene en blauwe kleurruis.
Op 400asa is een zwarte achtergrond dan weer perfect zwart. Soms nogal lastig, als je gewend bent op 800asa filmpjes te kunnen schieten.
Maar goed, een stevigere hand kweken is de enige oplossing.
Aan dergelijke hoge ISO-waarden zou het vreemd zijn als het niet vol met ruis zou zitten.
Maar de ruis stoort me niet. Wat ongelooflijk is, is dat het daar praktisch donker was, en dat ik foto’s van de kinderen heb kunnen nemen zonder flits, en dat die foto’s niet verkeerd uitdraaien.
Dat heeft niets met “stevigere hand kweken” te maken: ik mag mijn fototoestel nog op een rotsvast statief gevezen hebben, als ik 1/10 of 1/4 of langer moet staan doen, ga ik geen scherpe foto hebben hé.
Deze foto’s doen mij weer denken aan het feit dat ik de kindjes mis :-/ (Ik ben erg, scuzi.)