Zo “discussiëren” over het internet, da’s toch maar een rare zaak.

Als ik tegen mensen die ik ken over iemand iets zeg als “zo nen homo, maat”, dan is het redelijk duidelijk dat ik niet wel zeggen dat die mens de griekse beginselen toegedaan is. Net zoals iemand die op een welgemikte “da ne spast, maat” wordt getrakteerd, ook wellicht geen cerebrale parese zal hebben.

Redelijk duidelijk, ook op het internet, denk ik toch.

Hetzelfde geldt als ik zeg dat honden dom zijn en stinken. Ik ben een kattenmens: als ik kan kiezen tussen een kat als huisdier en een hond, dan zal ik altijd voor de kat kiezen, zelfs als dat de meest gemene kat is en de liefste hond. Ik ben uiteraard niet tégen honden. En ik vind ze uiteraard niet écht allemaal dom, en ze stinken natuurlijk niet écht allemaal.

Het internet het internet zijnde, is dàt al niet meer zo duidelijk. De meeste mensen zullen wel begrijpen dat als ik zeg Eskimo’s zijn fuckers en ze stinken, dat dat om te lachen is, maar blijkbaar zijn er heel veel mensen die het moeilijker hebben als het over honden gaat: lighten up, mensen.

…maar soms is het voor niémand meer duidelijk wanneer het om te lachen is en wanneer niet. Kijk, is dit om te lachen?

als ik zoals meneer vuilstekende rotte tomaten laat rondslingeren in mijn tuin kan ik ook veel beestjes fotograferen. een goede raad aan meneer vuilsteken is zijn achtertuin wat proberder te houden; zijn buren zullen hem hiervoor dankbaar zijn. vuile rat

Mijn naam verkeerd schrijven, de allusies op “vuil” (waf waf, dié had echt nog nóóit gehoord!), afsluiten met “vuile rat”… ik heb er geen probleem mee, het raakt me niet echt, maar was het bedoeld om te lachen? Of was het een poging te kwetsen?

Geen idee. En ik denk dat niemand het kàn weten buiten de schrijver van de reactie zelf.

Het is met ruzie maken net zoals met oorlog: eens het vechten niet meer in persoon moet gebeuren, eens je de vijand niet meer eigenhandig de strot moet oversnijden c.q. de darmen uit het lijf stampen, dan pas wordt het mogelijk om op grote schaal miserie te kweken.

Niet dat ik van die mini-achtentwintig-uur-stormpjes in de wat-heet-blogosfeer wil vergelijken met oorlog, maar toch.

Herinner u deze episode: half denken dat het ruzie is en half niet weten wat gedacht. Fast forward een paar uur, en we hadden een meeting-in-‘t echt voorgesteld. Een maand later in ‘t echt elkaar gezien, en de rest, zoals men zegt, is geschiedenis.

Het punt?

Communicatie over het internet, het lukt nog niet goed. Het internet als geschreven communicatie, brieven, romans, gazetten en zo: dat gaat. Daar zijn geplogenheden voor. Afspraken.

Als Tessa Vermeiren schrijft, dan is het duidelijk wat ze bedoelt. Niet moeilijk: het had net zo goed in de “echte” Knack kunnen staan, het is zuiver magazinetaal. Zonder negatieve of positieve bijklank hoor: het is een stuk dat op zich staat, je hoeft er mevrouw Vermeiren niet voor te kennen of je de rest van Knack niet te lezen om het te situeren, behalve misschien in zeer ruime zin.

Als ene “Zeveraar” schrijft (in mijn richting, naar aanleiding van ik die Stijn Meuris een grote meneer, begenadigd schrijver en wellicht ook journalist vind, maar een idioot als hij zomaar poneert dat alle sciencie ficiton per definitie flut is):

Eerst overreageren op een terechte en eigenlijk grappige reactie van Meuris, en dan zeggen dat het maar voor de grap is. Ik vind dat een beetje makkelijk. Het draagt ook absoluut niks bij, en ‘t is niet bepaald constructief en stoer om een gewaardeerd artiest op nerdiaanse wijze te kloten. En ik heb het al langer helemaal gehad met de mateloze en domme arrogantie van sommige zogenaamde A-listbloggers.

En ach, wat die Gentenaren betreft: volgens mij kampen ze met een minderwaardigheidscomplex of zo. Dat klit ook samen als een ordinaire bende straatboefjes. ‘T is mij al van voor het internet bestond duidelijk dat ze niet tegen Antwerpenaren kunnen. Klein-provinciale afgunst tegenover de metropool zekerst? Gewoon negeren, want ‘t stad is van A.

…dan is het zéér eenvoudig om daar meteen in polemiek tegen te gaan: jamaar het was écht voor de grap! Allez ziet ge niet dat ik al meteen daarna gezegd had dat het voor de grap was en dat ik zijn standpunt begreep! En ik ben helemaal niet zo’n zogenaame A-listblogger! En wie zijt gij om te zeggen! En jamaar! En! Euh!

…maar dat is voorbij gaan aan de [ 😉 ] die achter zijn comment staat, en aan de voorafgaande en ongetwijfeld ernakomde commentaren op de entry bij Clopin, en, vooral, voorál, aan Frank, de mens achter ZonderZever, die het honderd procent zeker ironisch bedoelde. [echt waar, daar komt geen giswerk aan te pas, ’t is zwart op wit per e-mail gezegd en alles dus dat er nu geen één Gentenaar op die mens zijn dak zit!]

Ik mag hopen dat iedereen het ondertussen door heeft dat niemand het echt kwaad meent in die hele mini-mini-controverse? Toch? Dat ik hoop dat Stijn Meuris het even tongue in cheek zei als ik?

*
*   *

Enfin, bon. Niet dat het daarmee opgelost is, het ruimere probleem natuurlijk. Ik ben niet van plan om al wat ik schrijf in volzinnen in te kleden, met inleiding, context en uitleg erop en eraan.

En dus zal het onvermijdelijk wel nóg boel zijn, ooit.

Misschien een beter systeem van emoticons? Of zoiets?

Geschreven al luisterend naar: The Beatles – Anthology 2, disc 1 – And Your Bird Can Sing