Helpt een on-line dagboek bij zieke mensen? Ik voel me niet ziek, en bij mij helpt het niet echt, en werkt het ook niet tegen.

Maar ik kan me inbeelden dat de twee mogelijk zijn.

Er zijn mensen die ziek zijn, en hun verhaal kwijt kunnen aan het internet. Die hun ziekte van zich af kunnen schrijven op het internet. Mensen die via het internet contact houden met de wereld, en er—stel ik me voor—veel steun van terugkrijgen, zoals bijvoorbeeld An Wauters.

Er is een hele groep mensen met bijvoorbeeld gewichtsproblemen, of eetstoornissen, of wat dan ook van ernstige of minder ernstige aandoeningen, problemen of klachten, die elkaar in min of meer gesloten communities zoals LiveJournal gevonden hebben en ondersteunen.

En aan de andere kant: net zoals er mensen zijn die in het echt, op café, in familie, onder kennissen, zichzelf voortdurend opvreten, zichzelf een depressie klagen, zichzelf met een psychose opzadelen, zullen er ook wel mensen zijn met een weblog die zichzelf daarmee dieper in de miserie duwen.

Die in een spiraal van zelfmedelijden verzeilen, en dan slecht tot zeer slecht eindigen.

Ja, er is een verschil tussen een papieren dagboek schrijven en een weblog schrijven. Een weblog kan publiek zijn. En een weblog kan feedback toelaten. Maar zó wezenlijk zijn de verschillen tussen de virtuele en de niet-virutele wereld niet echt, denk ik zo.

Geschreven al luisterend naar: Georges Brassens – Fernande – Quatre-vingt-quinze pour cent