Wij doen op het werk een maandelijkse newsletter in opdracht van de Europese Commissie.

Het moeilijke werk is natuurlijk dat ding schrijven, de interviews doen en zo. Maar eens dat gedaan is, moet de inhoud ook in vorm gegoten worden, in het Frans, het Duits en het Engels. En in afwachting van een full-time ontwerper, mag ik dat voorlopig doen.

Soms lijkt het alsof ik heel mijn leven in computers regelmatig met newsletters en layouts bezig geweest ben, van dingen in WordPerfect over dingen in PageMaker (toen dat nog Aldus was en de enige reden om een Windows runtime te installeren), over QuarkXPress tot nu InDesign 2.0. 

Wonderlijk hoe bij dergelijke dingen eigenlijk best wel veel zaken tegelijkertijd gebeuren, en hoe moeilijk het is om dat allemaal uitgelegd te krijgen, al is het ook wel allemaal zó eenvoudig: gewoon de tekst en de beelden in een bestaande layout zetten, en dan, euh… ervoor zorgen dat het er allemaal min of meer degelijk uitziet.

Maar helaas: dat is bijna onuitlegbaar. Ja, een mens kan proberen met regels: dingen van woord– en letterspatiëring, van evenwicht, van grijswaarden, van kleurkeuze, van gezond verstand. Maar het moeilijke is dat alle regels gebroken kunnen (en moéten) worden. En dat die gebroken regels soms zélf moeten gebroken worden.

Verre, vérre van mij om te zeggen dat ik er uitstekend in ben, dat ik een typograaf ben van het kaliber van sommige typografen die ik gekend heb. Nog verder van mij om te zeggen dat ik een ontwerper ben van het kaliber van sommige ontwerpers die ik gekend heb. Ik ben er degelijk in. Maar, en als je erbij stilstaat, is dat eigenlijk vreselijk: ik zie het wel wanneer het goed of slecht is, van mezelf en van anderen.

En als het goed zit, kan ik ook zeggen waaróm ik het goed of slecht vind. En hoe het beter zou kunnen. Maar zonder noodzakelijk te weten hoe het zou moeten om het uitstekend te maken.

Wat ik eigenlijk wou zeggen: ik besefte zonet in een flits dat ik dénk dat ik weet hoe een (goede) film– of muziek– of toneelcriticus zich voelt.

En hoe onrechtvaardig het eigenlijk is om die mensen uit te maken voor mislukte cineasten of muzikanten of schrijvers.