Gisterenavond net na That Mitchell and Web Look in slaap gesukkeld, en vanmorgen een klein half uur te laat wakker geworden. Dus eigenlijk heb ik vannacht veel langer geslapen dan anders.

Vanmiddag door een samenloop van omstandigheden vroeger thuis dan anders—rond kwart na drie of zoiets.

En: als een blok in slaap gevallen. Dood– en doodmoe. Een kleine twee uur, schat ik, aan de datumtijd van mijn emails te zien.

En nu ben ik net wakker, en ik herinner mij duidelijk dat ik ergens tijdens de afgelopen twee uur een lange discussie heb gehad met Sandra over ouderavonden en wanneer er een pen moet gehaald worden voor Zelie. Maar erg wakker kan ik niet geweest zijn.

Eens benieuwd wat er uiteindelijk beslist is.