Ik ben een stuk of twee keer op bijna twee jaar tijd in slaap gevallen op de trein van Gent-Dampoort naar Brugge, en wakker geworden in Oostende.

Ik ben al één keer in slaap gevallen, of beter: in slaap gebleven op weg van Gent-Dampoort naar Brussel, en dan wakker geworden in Schaarbeek.

Maar vanavond heb ik de halte van Gent-Dampoort gemist. Ik was zo geconcentreerd aan het lezen in het boek dat ik net begonnen was—Coca-Cola, L’enquête interdite—dat ik pas opkeek als ik al halverwege naar Lokeren was.

Drat.

En zo ben ik vanavond een klein uur later thuis dan anders. Maar heb ik wél al een dikke honderd pagina’s verboden geschiedenis van The Coca Cola Company achter de kiezen. Ha!