Oei, niet zo goed. Sandra is naar een vergadering op de school van de kinderen, en ik ben in de zetel in slaap gevallen.
Dat is niet zo goed omdat ik ook weer wakker geworden ben, een kleine drie uur later, en dat ik dus uitgerust ben. En dat ik nu met geen stokken vrees ik weer in slaap te krijgen zal zijn.
Rats. ‘t Is mijn eigen schuld natuurlijk: niet geslapen op de trein vanavond, dat is er om vragen!
Sinds een tijdje ben ik op een uitstekend ritme uitgekomen—niet zo enorm veel slapen ‘s nachts (bijvoorbeeld tussen 2u of 2u30 en 6u30), maar dan wel compenseren door twee keer slapen op de trein (7u55-8u45 en 17u30–18u30). In totaal geeft dat ongeveer zes uur slaap, en ik ben veel uitgeruster dan toen ik zeven uur per nacht sliep.
…behalve dat ik nu dus al twee dagen aan een stuk mijn uur ‘s avonds gemist heb: ik had nog een hele backlog aan Daily Shows te bekijken, van midden-december tot nu. Ik kan er precies drie bekijken op de reis, blijkt: als ik het laatste interview op de fiets van Dampoort naar huis bekijk, kom ik nét op het einde als ik aan de deur van ons huis ben.
Maar nu ben ik dus wel in slaap gevallen in de zetel.
Dju. Te hopen dat ik mijn ritme niet naar de knoppen geholpen heb.
Reacties
19 reacties op “Slaap”
overblijven? Ik zou voor de jongste gaan. Daar zijn de andere drie nog niet zo aan gehecht en eigenlijk zorgt hij voor geen enkele meerwaarde, baby’s zijn schattig en al, maar daarmee komt er nog geen brood op tafel, quoi. Discuss. Blijkbaar kijkt Michel op zijn _fiets_ naar tv-series op zijn _laptop_. Hij vindt dat blijkbaar vree normaal, maar ik kan mij eerlijk gezegd niet voorstellen hoe dat in zijn werk gaat. Enfin, ik kan het eigenlijk wel, want ik heb er net een
‘Scuse me? Op de fiets bekijk je videos? Sorry, maar als je ooit omvergeknalt wordt door een of andere auto dan moet je alleszinds van deze kant van de blogosfeer geen compassie verwachten. Beetje aandacht in het verkeer mag wel denk ik dan zo.
Probleem bij Michel is dat hij altijd vergeet zijn voorlicht aan te zetten, die laptop dient dus als ‘phare’. Daarbij, ik meen me te herinneren dat hij ooit eens aangereden is net toen hij NIET naar een film aan het kijken was.
@Crahan: als ik naar tv kijk dan lees ik tenminste niet. Bij tv-kijken hoef je niet voortdurend naar het scherm kijken. Lezen op de fiets, dat is pas een oefening in situation awareness en distributed attention. 🙂
Movie or it didn’t happen :p
Nee, serieus, ik ben echt benieuw hoe dat eruit ziet, iemand die al fietsend naar een laptop zit te kijken, ik lees het hier al lang maar kan het mij nog altijd maar moeilijk inbeelden. Dat moet toch een kleine moeite zijn voor u om da filmsgewijs te demonstreren?
Ja, een filmpje hiervan zou 1) mij ook wel leuk lijken en 2) goed youtube voer zijn.
Chance dat ik niet meer op den trein zit. Nu kan je tenminste slapen 🙂
Die ‘phare’ op de fiets, schijnt dat dan niet in de verkeerde richting?
Ik vraag me ook af hoe je dat doet. En hoe je er dan in slaagt om te kijken waar je rijdt? Ik rij bij beter weer vaak van Sint-Amandsberg naar Watersportbaan, en heb ogen te kort 🙂 Filmjeuh!
Maar allez, hoe is dat nu zo moeilijk te bevatten? 🙂
Beeld u in dat ge met een warme pizza in een doos naar huis moet rijden op de fiets, en het is precies zo. Ik kijk ook bijna niet naar het scherm, dat staat in mijn perifeer zicht zijn ding te doen, dus het komt erop neer dat ik gewoon met één hand rijd.
Zó levensgevaarlijk is dat nu toch ook niet?
Allez jong! ’t is dan nog geeneens hands-free dat ge dat doet!! tsk tsk tsk…
@Rendv, weleuh, ik heb het al eens gezien “in ’t echt”. Het licht van het scherm weerkaatst gewoon op zijn voorhoofd, ongelooflijk lichtbaken is dat! (Gaat niet zo goed bij donkere scenes, dat niet..)
*Duikt weg – voorbijvliegende laptop*
Ik heb het nu al vaker gelezen op deze weblog, maar nog nooit in het echt gezien, maar ik kan me echt niet voorstellen wat u bezielt om zoiets te doen.
De rit van Dampoort tot Baudelo is ongeveer 3 minuten. Wat is dan het nut van dat beetje beeld en geluid die uw aandacht onweerlegbaar afleiden van het verkeer, dat aan Dampoort niet altijd even lieflijk voortkabbelt? Het kan er bij mij niet in dat een vader van duizend kinderen, een teerbeminde echtgenoot, een nestor in een lokaal Project, en daarenboven een zonder meer intelligent man zijn (en andermans) veiligheid opzettelijk aanzienlijk vermindert.
Jullie stellen het zich allemaal veel te erg voor. Het komt erop neer dat ik met één hand rijd en een dingetje in mijn oor heb, dat niet eens zo luid staat.
Ik zie wel meer mensen gevaarlijker dingen doen.
Het zou maar pas gevaarlijk zijn als de batterijen op zijn en Michel met een verlengkabel + haspel zou beginnen rijden…
Daar dienen dynamo’s voor, Huug. Gewoon hard trappen. Gewoon heel hard trappen.
Maar toch: voor die paar minuten, Michel? Is het dat waard?
Och, moet aan alles meteen een waarde gegeven worden?
/ontwijkt antwoord 😀
[Nee, ’t is waar: het is noch slim, noch interessant, noch verantwoord. Maar ik loop lastig als ik niets nuttigs doe op een fiets of als ik aan het wanderen ben. Slecht excuus, I know, I know.]
Beluister podcasts onderweg.
Marc Reynebeau zijn column is altijd de moeite.
’t Is ook altijd iets: ik word ambetant van podcasts. Dat gaat zo enorm veel trager dan als ik het zou lezen…
Sedert ik een Terry Pratchett audiobook heb beluisterd heb ik daar mijn mening over herzien. Ik merkte gaandeweg dat ik door te luisteren, wat inderdaad trager gaat, meer tijd had om mijn fantasie te doen werken, wat een rijkere ervaring biedt. En ten tweede dat het ook niet mogelijk was om ‘vooruit te lezen’ of dingen niet te lezen, waardoor minder context verloren ging. Je weet wel, dingens zoals “,he said in a loud voice” enzo.
Ik verplicht mezelf nu om tijdens het gewone lezen, “voor te lezen” aan mezelf, binnenskamers dan.
Misschien ben ik gek, maar ik heb zo het gevoel dat boeken me beter bijblijven op die manier.
Ik heb een aantal audioboeken van Neil Gaiman, maar het lukt me niet. Zelfs al zijn ze uitstekend voorgelezen–de man zelf en Lenny Henry–ik kan alleen maar denken aan al die “verspeelde” uren. Stom, ik weet het, als ik zelf zeg dat ik die boeken zo traag mogelijk lees om ze langer te laten meegaan. 🙁