We noemden hem plakbandman. Hij kwam langs, schatte even de hoeken en het plafond in, vroeg aan iemand om naar de Brico om een rol zwarte tape en plakletters te gaan, en plakte die dan in een strategisch gekozen hoek evenwijdig met plafond en evenwijdig met de deuropening.
For good measure plakte hij er nog een rood vierkantje op. Maar nog was het niet af. Er ontbrak nog iets, zoveel was wel duidelijk.
Eureka! Stuur eens iemand om een zwarte tige, een oogje om in het plafond te draaien en een haakje om in die tige te vijzen—hey presto! ‘t Is gelijk tubular bells, nu ja, één zeer low budget zwart geverfde tubular bell, redelijk precair in een plafondtegel-anno-1976 gevezen.
Kunst! Hoera! Conceptueel! en al! Stuur maar al een factuur!
Geschreven al luisterend naar: Elvis Costello – Mighty Like A Rose – The Other Side Of Summer
Reacties
7 reacties op “Plakbandman”
én hij hangt in het S.M.A.K. 🙂
Oja, en in het MOMA en het Guggenheim in New York, en in Londen, en Parijs, en overal ter wereld eigenlijk.
Leve conceptuele kunst. Hoera. Ik ben zo enthousiast.
*puzzled*
Peter Downsbrough
Ik ben niet mee.
Gaat dit nog altijd over uw slaapkamer?
Hu? Nog altijd? Mijn slaapkamer?
Nee. Dit gaat over een man die wij de plakbandman noemden. En die met plakband en plakletters en zwartgeverfde metalen staven zeer dure kunstwerken maakte.
Ah bon. Met die zwarte tape dacht ik dat dat was om tegen het gat in uw slaapkamer te plakken.