Ik was aan het bladeren door een harddisk en ik kwam bij Ian Dury uit. De betreurde Ian Dury, veel te vroeg gestorven. Zou onsterfelijk geworden zijn als hij enkel Hit me with your rhythm stick zou gedaan hebben. Of als hij enkel Sex & drugs & rock’n’roll had gemaakt.

Maar hij heeft daarnaast nog zoveel andere mooie dingen op zijn conto staan… Wake up and make love with me bijvoorbeeld, heerlijk unselfconscious over ‘s morgens wakker worden met goesting

I come awake with the gift for womankind
You’re still asleep but the gift don’t seem to mind
Rise on this occasion halfway up your back
Sliding down your body touching your behind

You look so self-possessed
I won’t disturb your rest
It’s lovely when you’re sleeping
But wide awake is best

…of het redelijk fantastische Reasons to be cheerful, part three, luidkeels te zingen of zachtjes te prevelen, uren aan een stuk. De man is een rasechte Londenaar, en zijn Engels is niet voor beginners, maar dat maakt de charme alleen maar groter: ik heb er voor een collega ooit eens een uitgebreide glosse op gemaakt.

…of Mash it up Harry, of Spasticus (Autisticus), of Sweet Gene Vincent, en dan heb ik het tot nog toe alleen maar gehad over echt toptienhitparademateriaal.

Poëzie, pure poëzie. Een grote, grote meneer. ‘t Is het seizoen van cadeaus, wel: koop u of uw geliefden een verzamelaar van Dury.

O, en hoe ik er toe kwam om aan Dury te denken… dit hier tegengekomen op één van de backup-harddisks:

[audio:http://www.vuijlsteke.be/michel/wotchacock.mp3] [download]

Zouden er nog veel mensen rondlopen in Vlaanderen die, zonder Google to the rescue, weten waar dit over gaat?