Eén van de vele dingen die bijna niet te bevatten zijn: Ian Dury is al meer dan 22 jaar geleden gestorven.

Ik kwam totaal toevallig dit tegen op de youtubes:

Ik word altijd blij van de muziek (die sax! dat samenspel tussen lead en backing! die beat!) en van de tekst (Dury is een ongelooflijke schrijver).

En hier werd ik ook blij van de clip zelf: allerlei Dury-dingen in de achtergrond, geen letterlijke tekst maar fijne animatie, en oh die letrasetletters, hoe enorm veel heb ik dáár niet meer gespeeld als ik klein was. Fantastisch.

Ik had de tekst niet zo lang geleden — hang on, even checken — zestien jaar geleden dammit, ook al eens gepost, met links op dingen die niet noodzakelijk voor iedereen duidelijk zouden kunnen geweest zijn. Genius.com bestond toen nog niet (en toen het wel bestond, in 2009, was het rapgenius.com en op dat ene genre gefocust), en er zitten allerlei dingen in de tekst die niet evident zijn, ik dacht: ik ga eens op zoek en ik maak het de wereld kond.

Helaas: ik was even heel blij met het nummer en de clip en de letraset in mijn hoofd, maar dan zag ik mijn post en voor elke link die wel nog werkt (Bonar Colleano, link naar BBC-artikel dat gewoon heerlijk is blijven bestaan zoals in 2006) zijn er een hele hoop die niet meer werken. Dode sites, verdwenen geschiedenis, allemaal weg.

Linkrot. Alles gaat onherroepelijk kapot, op het internet.

En nu ben ik weer een beetje verdrietig.

Heb ik daarom, in een soort futiele poging tot anti-entropie, zoveel mogelijk nietmeerwerkende links omgezet naar de archive.org-versies van rond die tijd in 2006? Jazeker. Alleen de Geocities-links heb ik kapot laten zijn, als eeuwige middelvinger naar de klootzakken van Yahoo.