Twee dagen heeft ze geduurd, mijn buikgriep. Maar nu is het gedaan: sinds een paar uur geen symptomen meer, hoera!

Akkoord, ik heb vannacht bijna niet geslapen en ik ben geradbraakt (tee hee, see what I did there?), maar dat maakt mij niet uit. Ik heb gegeten zonet! En gedronken! En alles bleef zitten waar het moest blijven zitten!

Dit gaat toch wel de annalen in als één van de meest vreemde ziektes die ik de laatste tijd tegengekomen ben: gezond thuisgekomen, eventjes twee zieke kinderen gezien, en nauwelijks drie uur later prijs. Zonder enige waarschuwing, het ene moment in de zetel zitten, het andere moment naar de faciliteiten moeten spurten. Dan twee dagen miserabel zonder enige evolutie, en dan plots in de loop van de voormiddag: weer in orde.

Behalve veel honger, moeheid en rugpijn, is het alsof er helemaal niets is gebeurd. En Sandra heeft er niets van gehad, en Louis ook niet. Het menselijk lichaam is een mysterie.