Ik dénk dat we er ongeveer zijn, voor wat de cadeaus betreft. Ik moet vanavond (-nacht) nog twee cadeautjes maken, maar voor de rest denk ik dat er morgen alleen nog wat detailshopping moet gebeuren, om een aantal kleine lacunes op te vullen.

Er zijn bij ons in de familie twee manieren om cadeaus te geven. Aan de ene kant wordt er op voorhand gezegd welk koppel voor wie een cadeau koopt. Overzichtelijk, en een groot gemak. Kijk, schematisch geeft dat zoiets:

Aan de andere kant daarentegen:

Dàt model heeft, het moet gezegd, ook zijn voordelen. 🙂 Elk lijntje is minstens één cadeau, en als ik erbij vertel dat de cadeaus één voor één gegeven en open gedaan worden… Wheee!

En met al die cadeaus ben ik ook nog eens de deur uit geweest, vandaag, en dat was ook alweer een tijd geleden. Allemaal schoon volk tegengekomen trouwens: plots stonden de meneer van hier en de meneer en de mevrouw van daar, begeleid door mevrouw de voorzitter, in de winkel waar ik cadeaus voor broer en dochter en vrouw en moeder aan het kopen was. In diezelfde winkel stonden ook de ouder van de mevrouw van de meneer van alhier, trouwens, maar tegen dat ik mijn moed bij elkaar geraapt had om ze hallo te zeggen, waren ze al verdwenen. ‘t Leven is aan de rappe!