Gisteren met veel goeie moed samen met de andere mensen van Gentblogt begonnen aan het eten in de kelder van ‘t Café & Compagnie. Hoofdpijn en zo, maar goed, dat gaat dan wel over.
Na een tijdje werd het toch een beetje lastig, zo wortels snijden en scampi’s kuisen en tabouleh mixen en alles: rugpijn en zo.
En toen dacht ik dat ik misselijk werd van de pijn. Maar een uurtje later bleek dat ik gewoon misselijk werd.
En toen werd ik overgeefachtig.
En toen kon ik plots niet meer typen op de laptop waar ik muziek op aan het zetten was omdat mijn gewrichten niet mee mee wilden.
U raadt het: guh-riep!
Sandra mij naar huis gevoerd, en nu lig ik in de zetel een beetje te sterven. Fucking virussen.
Ik ben zo nijdig dat ik het gemist heb, ge hebt er geen gedacht van.
Reacties
10 reacties op “I’m so happy”
Jammer, ik stuur je bij deze mijn notities door van wat ik gisteren geleerd heb 😉
Veel beterschap gewenst!
Beterschap Michel!
En wij hebben u ook gemist hoor! Veel beterschap en ziek het maar rustig uit!
Ik stel ten andere voor dat we dat feestje ‘nonekeer” doen als gij beter zijt.
Akkoord met Els: over een half jaar of zo 😉
Beterschap gewenst!
Ghoh, wat een geluk dat ik je niet ‘gemuild’ heb, je zag er zo schattig uit met uw kort haar!
Oei, veel beterschap!
Awel, da’s een schitterend idee dat “nonekeer”. Dan kan ik ook ne keer polleken schudden (nee, geen “muiler” hier) met Michel.
[…] En let op: dit griepvirus heeft meer van een mokerhamer dan van een sluipend gif, dus er is een risico dat u van de ene minuut op de andere metamorfoseert van gezonde, energieke mens tot mishandelde en verwaarloosde derdehands-schotelvod. Ik heb het vorige week voor mijn ogen zien gebeuren met een (niet nader genoemd) redactielid op het Gentblogt-feestje, en echt, het deed mij denken aan die films waarin de pest soms op een uur tijd een heel dorp naar het hiernamaals hielp! […]