Huishoudelijke mededeling eerst: ‘t is dus niet van arrogantie of vissen naar complimenten als ik zeg dat ik het niet verdien om zo’n bward te winnen hé. ‘t Is dat ik mij daar dus echt waar lastig bij voe, als mensen zeggen dat ik een goed weblog heb of zo, en dat ik daar zeer moeilijk mee om kan.

…maar daar geheel naast: ik vond het eigenlijk wel wijs om allemaal mensen te zien die ik alleen maar van op het interweb kende, en die ik eigenlijk wel eens in ‘t echt wou zien, en mensen die ik al gezien had nog eens te zien.

Zoals daar zijn… (stand by voor een lijst met allemaal links, ha!)

Lilith, tegen wie ik echt waar serieus wou hallo zeggen en alles. Het heeft uren geduurd voor ik durfde vragen dat Ilse mij zou introduceren, en dan wist ik eigenlijk niet meer wat gezegd. Grr. Maar ik heb ze toch al gesproken, nu, nem. Volgende keer ook iets zeggen, me dunkt.

Pieter, die in ‘t echt écht een ganz sympatischer Typ is, en hoegenaamd niet arrogant of niets (dang! tot zover de street cred!), en Tom, die ik nog nooit gezien had, al zou ik er hem eigenlijk in een line-up wel meteen uitgehaald hebben. Zo hallo zeggen was, euh, aaaawk-ward!, maar ik vermoed dat dat de tweede keer minder lastig zal zijn.

Koen stond plots achter mij, maar er was niemand in de buurt die hem kende die ik ook kende, en ik lees trowens met zeer veel oef in mijn gedachten dat hij het al net zo fijn vindt als ik om virtueel half-bekenden maar in ‘t echt onbekenden aan te spreken.

Kathleen in de snelte gezien, ik dierf niet veel meer dan hartelijk bedankt zeggen voor de prentjes voor het kaartje van Anna. Dramoghe heeft mij gezien en ik heb haar gezien, maar zij wist wie ik was en ik wist niet wie zij was: ze is met een levensgrote handtekening gaan open maar ze heeft niet gezegd wie zij was en ik dorst het niet te vragen (notice a theme here, boys & girls?).

Even in de snelte hallo gezegd geworden door Tom, en voor het eerst zijn madam in ‘t echt gezien (hey! haar website is weg! hullup!). En Peter D. ook hallo gezegd. Even gesproken met Michaël (van emich, niet van 7seconden, al zou het kunnen dat ik hem ook wel gezien heb), en dag gezegd tegen Bart en Mark.

En Bruno gesproken, en Maarten gesproken, en hallo gezwaaid naar Ine. De twee eskimo’s gezien, en uit de verte de asfaltkonijnen en de appelogen ook.  

En ik ben er verzekers een stapel vergeten.

Erm. En o ja, wij waren er met Ilse en Henk en Hans en Teun en Bruno en Tessa en Sandra en Joke.

Ik was overdonderd, maar het was me aangenaam, serieus.