Om de muren van op te lopen. Anna is al bijna twee uur aan een stuk aan het wenen: tien seconden krijsen. vijf seconden stil. één seconde krijsen. vijftien seconden stil. twintig seconden krijsen. twee minuten stil. krijs. stil. krijs. stil. krijs.
De muren zeg ik u. En vooral omdat het gewoon comedie is hé. Ze moet niet meer eten, ze moet niet meer drinken, haar pamper is niet vuil, het is noch te koud noch te warm in haar kamer, er komen voor zover ik zie geen tanden uit… aaargh!
Ik ga naar boven en ik moet nog maar aan haar bed staan of ze stopt. Ik moet nog maar aanstalten maken om weg te gaan of het is krijsen. De truken voor de verlatingsangst (even buiten, wachten, kalm maar vasteberaden afscheid nemen, yada yada, I know the drill) werken niet.
Vastnemen en naar beneden meenemen: ze is doodstil, geeft geen kik, en blijft rustig zitten. Dreigen neer te gaan zitten in de zetel en ze begint te neuten. Tot ze merkt dat dit geen bed is, en dan wordt ze weer rustig.
Nee: ze heeft ons gewoon allemaal bij ons pietje. Beste bewijs? Gewoon in de zetel ermee zitten babbelen genre “Zoudt gij niet een beetje stoppen met wenen, Annaatje?”: geen reactie. Tot ik het aandurfde om zachtjes te zeggen “We gaan dan terug naar bedje hé?”: krijs!
De kleine manipulator. Van nog geen dertien maand oud.
Reacties
18 reacties op “Aaaughh”
Aaaughh
Oh man, ze is om op te eten (vrij interpreteerbaar).
Wij hebben dat met Louise gehad. Van heel klein nog als ze nog niet kunnen zeggen waar het pijn doet. Tot duidelijk werd dat het oorontstekingen waren?
@Eve, oh zwijgt! Ik smelt gewoon. Die kleine schat maakt papa duidelijk dat ie veul te lang achter zijne pc zit, zeker?
/duck
Vrouwen, dan kunt ge beter kippen houwen !
Grapje (haha), zal wel overgaan. Vermoei haar anders gewoon heel erg door een spelletje te spelen? Ze zal vanzelf als een blok in slaap vallen 😉 !
‘t is anders wel een heel koddige manipulator…
Thomas heeft niet zeer veel ervaring met kleine kinderen, schat ik zo in. Ze moe maken om ze te laten inslapen, dat wérkt niet, en het is nog eens zeer contraproductief de dagen erna. 🙂
Als het een troost kan zijn, mijn jongste (2 jaar) vertoont hetzelfde gedrag. Het zal misschien minder troostend zijn dat ze dit gedrag nu toch al een half jaar vertoont.
Een dagje ravotten in de tuin zonder middagdutje is idd geen garantie voor een goede nachtrust.
Tijd voor een zelfhulpgroep voor overspannen bloggerpapa’s.
Ik wil ook wel in die zelfhulpgroep voor vermoeide blogpapa’s.
Onze zoon van iets meer dan twee jaar is volop in zijn nee!-fase. Gevolg: elke avond drama bij het gaan slapen. Heel herkenbaar, huilen tot je binnenkomt, alle trucs zijn goed om je weer in de kamer te krijgen. Auuuugh, indeed! Maar onze zoon moet wel in bed blijven.
Niet vergeten dat jíj de ouder bent, en bepaalt wat er gebeurt, en dat je kind dat weet. En raap al je geduld bij elkaar, en vermeerder dat met factor 10.000.
Goede moed!
Ik maak mezelf voor de moment graag wijs dat onze kleinen dat nooit gaat doen.
🙂
Maar één blik nodig om een volwassene in te pakken. Mooi!
tsss, kinders *roll eyes*
Ocharme de papa. Ze is inderdaad zo vertederend…
Volhouden! Veel succes!
Misschien helpen oordopjes? En deze ostentatief indoen…
Haal gewoon die punaises van onder dat onderlaken uit. Dat zal al veel helpen.
Mmm, slecht plan precies Michel. Bij mij werkt het althans wel, zeker na een enorm zware voetbaltraining… ik ben dan ook wel 17 jaar ouder als de kleine 🙂 .
[…] Aangenaam is anders (vraag maar aan de wederhelft) en de vraag/twijfel blijft of er echt iets is of of het gewoon muilentrekkerij is en manipulatie. Vooral omdat ze effectief, als ze gekalmeerd is en je zegt dat ze terug naar haar bed moet, onmiddellijk opnieuw begint te huilen ook al heb je nog geen voet verzet. […]
@ Thomas: een goede raad dan voor de toekomst. Met kleine kinderen spelen om ze uit te putten heeft een averechts effect: ze worden er alleen hyperactief van 😉
Het kan natuurlijk zijn dat de pijn pas opdaagt als ze ‘ligt’ hé, en dat ze daarom rustig is als ze ‘zit’. Dat is inderdaad wel iets typisch voor oorontstekingen. Het kunnen natuurlijk ook trucjes zijn om niet in bed te hoeven en daar is dan inderdaad niet veel anders aan te doen dan geduldig zijn en als dat niet helpt een beetje kordaat zijn (maar meestal helpt dat ook niet veel….). Goede moed,ik weet dat het uitputtend is, maar het gaat over moet je maar denken, het is niet voor altijd.