Kijk, we wonen nu al sinds midden januari bij mijn ouders.

Het is daar fijn wonen, we komen goed overeen, er is ruim genoeg plaats, de badkamer en de keuken werken echt, de kinderen kunnen in de tuin spelen zoveel ze willen, we worden verzorgd als koningen (denk eten, denk was, denk strijk), we hebben nooit problemen met babysits, enfin: het kan eigenlijk moeilijk beter.

Vanavond moest ik thuis (in ons echt huis) blijven: de man van Telenet zou langskomen. We hadden namelijk al een tijd geen telefoon, geen netwerk en geen televisie meer—het bleek een loszittende kabel te zijn op een ander verdiep dan waar we dachten dat de kabel zat.

Morgen ga ik de hele dag wireframes maken, en dat lukt nog het best op mijn eigen PC, as opposed to op de werklaptop of de laptop die ik bij de klant heb. En dus werk ik van thuis uit morgen, en om geen tijd te verliezen morgenochtend, ben ik niet teruggekeerd naar mijn ouders maar in Gent-Centrum gebleven.

Een kleine televisie uit het achterhuis boven in de living gezet—de grote krijg ik zelfs mét hulp niet meer verhuisd (en zeggen dat ik ze in de tijd alléén van het gelijkvloers naar het eerste gekregen heb). De nieuwe computer verder geïnstalleerd. Een pizza in de oven. Cola uit de frigo gehaald. Televisie gekeken terwijl ik de computer aan het installeren was. Twee televisies zelfs: Temptation Island en CSI:NY op Media Center op Vista en Newsnight op de televisie uit het achterhuis.

Bliss! Ik ben zowaar ontroerd van contentement. En hoe wijs het ook ik bij mijn ouders: in ons eigen huis zitten is toch nog een heel andere zaak.