’t Is gedaan. Hoe was 2024? Het was bwof. Wat ik er mij vooral van herinner, is dat ik een paar maand thuis heb gezeten met een kapotte knie.

De rest weet ik niet zo goed meer.

Op het werk was het vanalles, met evoluties op het einde van het jaar die pas volgend jaar wat duidelijker gaan worden.

De kinderen doen hun ding. We wonen nu nog met één zoon thuis, en die is bijna elke avond weg bij vrienden. Dus wonen we de facto alleen.

Een jaar om snel te vergeten, denk ik.