Matblauw, met een dikke rubberen zool; twee maal twee keer vijf ogen met dikke veters erdoor, stiksel op de zijkant, een rode en een groene stip in de hiel om te weten wat links en wat rechts was: mijn jeugd komt madeleine-gewijs weer helemaal terug.
In die tijd droegen we kleren van absorba, rookten grootvaders Corps Diplomatique-sigaren, lazen vrouwen Het Rijk der Vrouw of Libelle-Rosita, was er niemand in de hele school die niet minstens één donkerblauw kledingsstuk aan had en droegen we k-ways rond onze middel en kickers aan onze voeten.
Ik koop al vijftien of twintig jaar Dock Martins, maar ik geef toe: deze reclame zou me wel eens kunnen aanzetten om, uit pure nostalgie, op zoek te gaan naar een paar Kickers.
(Ja, ik weet dat ik er—c’est le cas de le dire—met beide voeten in trap.)
Reacties
7 reacties op “Kickers”
Miljaar en te zeggen dat ik als kleine uk ook nog met een paar Kickers rondgelopen heb. Nostalgia indeed.
Mijn mama is altijd een Kickersfan geweest; in de kelder staat er nog een paar dat ze heden ten dage niet echt meer durft aan te doen. Puur uit nostalgie gekocht.
Dokter Martens (“Dock Martins”, eerste keer dat ik daarvan hoor) waren ook zeer zeer hip toen ik in’t middelbaar zat. Ik heb er zelf twee paar: een zwart met witte schoenstrikken en een donkerbruin met een zool van 2 cm. In fact, ik zal die donkerbruine morgen speciaal voor u eens aantrekken zie 🙂
Hoe, gij kent dat niet, Dock Martins? Die komen uit dezelfde winkels als mijn GMS, nochtans. En amelinium raamprofielen.
Uncanny soms hoe onze levens blijkbaar op elkaar leken. Tot het donkerblauw toe.
Kinderen van de jaren 70. Het zal ons nooit loslaten. 🙂
Ik heb nog steeds ne kawee hoor… 🙂 En de kleren van Absorba, dat doet ook een bel rinkelen.
Ach, waar is de tijd dat een jo-jo dé rage op school was…
Diep in mijn hart draag ik nog steeds Docs.
Het is haast wel verplicht als metal fan.