*dit is een gesponsorde boodschap*
Tom en Joke zoeken iemand om samen mee te hokken. Voor zover ik Tom’s smeekbede goed lees:
- ze hebben een degelijk appartment, dat groot genoeg is voor drie man op voorwaarde dat ze goed overeenkomen
- het appartement is goed gelegen, in een buurt die vroeger een slechte buurt was maar nu aan honderdvijftig per uur opgewaardeerd wordt — gentrification, weetwel
- er is een park net buiten de voordeur, en de buitenwereld is gemakkelijk per openbaar vervoer bereikbaar
- ze zijn quasi volledig geïnstalleerd, maar dan ook weer niet zó geïnstalleerd dat input over welke kleur kussens a priori onmogelijk is
- de maandhuurprijs is niet enorm veel
Ze zoeken iemand
- van hun eigen leeftijd, begin-midden de twintig
- met werk of alleszins genoeg geld dat hij/zij niet bij de buren gaat schooien om “twee euro voor sigaretten”
- hij/zij mag liefst énkel roken als hij/zij in brand staat (zo grappig dat ik soms ben maat)
- hij/zij moet proper op zijn/haar persoon zijn, en ik heb de indruk dat behalve in randgevallen (extreme fysieke aantrekkelijkheid, bijvoorbeeld) exhibitionisme niet geapprecieerd wordt
Nee, ik weet ook niet waarom ik dat laatste erbij gezet heb.
Euh. En dus zodus: vertel het rond. Dat er alhier moet gekeken worden voor meer details.
(voor de duidelijkheid: Tom en Joke zijn niet elkaars lief)
*hier eindigt de gesponsorde boodschap*
Ging J. dat niet doen?
Ik ben er zelf ook gaan kijken en het is zeer de moeite. Spijtig dat ik niet binnen de leeftijdscategorie val 🙁 Ohja, heb foto’s van het appartementsblok voor wie geinteresseerd is.
Posten op http://www.samenhuizen.be/index.php kan soelaas brengen
hendrik
s/Tom’s smeekbede/Toms smeekbede/Maar mensen die in reguliere expressie’s (ha!) praten, zijn toch negerenswaardig.
Ga maar slapen. 🙂
Ik heb zo’n vermoeden dat nog niet te veel mensen u gezegd hebben dat dat màchtig irritant is, zo een triviale spellingsfout verbeteren in commentaar?
Als ik een dt-fout of iets dergelijks tegenkom, en het steekt me dermate tegen dat ik vind dat er iets aan gedaan moet worden, dan stuur ik een persoonlijke e-mail naar de schrijver.
En kijk, omdat het op deze manier moet, laat ik die “fout” maar staan. 🙂
Voorwaar, een mensenkenner! 🙂
‘t Is dat een mail meer moeite vereist dan een tekstvakje op een weblog, natuurlijk. Zo zijn ze dan weer wel, die pisnichten: pedant én lui! Maar OK, volgende keer doe ik wel irritant via mail.
(“máchtig”)