Ja, ‘t is in de soep gelopen dus.

Ik ben voor sommige dingen aan routine gehecht. Zoals bijvoorbeeld waar ik mijn sleutels bewaar: tegenwoordig niet meer in mijn mantelzak wegens alsdat ik het al zie gebeuren dat die zak scheurt, maar in de voorzak van mijn fototas.

Een groot gemak, die fototas, ik krijg er een D200+batterijpak in, en een lange lens en een korte, én een dikke pocket en een portefeuille. En in de voorzak dus een dikke sleutelbos en mijn fietsslotsleutels.

Maar gisteren zijn we naar Holland geweest wegens verjaardag van de oudste zoon van de broer van Sandra, en dan had ik voor de zekerheid meer lenzen mee, dus alles in mijn grote fotorugzak gestoken.

En vanmorgen om 10u was de fototas leeg, en wist ik mijn sleutels niet zijn. Tegen dat ik het hele huis ondersteboven had gehaald, en de kamer, de rugzak, de andere rugzak, de derde rugzak, mijn vest, mijn mantel, mijn broek, de zetel, het bureau, oei papa! Hecate heeft overgegeven in het bureau, overgeefsel opgekuist, enfin bon: het was twintig voor elf.

Anna in de buggy gewurmd, naar de Vrijdagsmarkt, geld afgehaald, en het was vijf voor elf. Als ik groenten en fruit zou gekocht hebben en vlees, zou het al lang voorbij twaalf geweest zijn als ik thuis was, never mind dat ik dan nog aan het eten zou moeten begonnen zijn, en dat Anna eigenlijk toch wel voor één uur in bed zou moeten gezeten hebben.

Dus: het plan opgevat om naar de Lunch Garden te gaan. Het was net elf uur, dus nog veel te vroeg — wat doet een mens als hij in de buurt van het centrum is? Juist: Fnacwaarts.

Zelie een mooi boek van 1000 vragen gekocht, mezelf Persepolis, Louis een boek over dinoaurussen en Jan één over piraten.

En dan naar de Lunch Garden: fish sticks voor Zelie en Jan, balletjes in tomatensaus voor Anna en Louis. En een waterijsje als dessert: Anna was van boven tot onder betaterd.

En dan naar de groentenboer en dan Anna in bed gestoken, en dan fruitsla gemaakt, en dan nu even rust. Tot Anna weer wakker wordt.