Zeg. Normaal gezien zet ik nooit dingen die ik op Gentblogt schrijf op mijn eigen weblog. Ik weet niet waarom, maar ik vind dat, euh, icky. Ik schrijf daar ook helemaal anders, normaal gezien. Maar alla. Une fois n’est pas coutume, en waarom zou ik niet, als ik dat zou willen?

Ah ‘t zal wel zijn. Welaan dan: ik ben er noch trots noch content van, maar deze verscheen gisteren op Gentblogt. ‘t Is mij vooral om het derde luik te doen: haast u naar de festivalkassa, mijn kaarten zijn al besteld. Oh, en onderaan zijn er vrijkaarten te winnen.

Volgende week is het zover, en kan u opnieuw uw dagen slijten op het filmfestival. Traditiegetrouw biedt Gentblogt u een aantal voorbeschouwingen van de verschillende onderdelen, en al even traditiegetrouw worden daar ook wel eens wat gratis tickets weggegeven. Hou het in de gaten!

Na de competitie en de festivalpreviews en de World Cinema en Almost Cinema is Geheugen van de Film het laatste van de vijf secties van het Filmfestival: “een terugblik op het rijke filmverleden”, belooft de website van het Filmfestival als we met onze muis over “Memory of Film” bewegen. Drie onderdelen dit jaar: Found Footage, Walter Hill, en de beste science fiction-film aller tijden.

Found Footage is een techniek waarbij de filmmaker—zoals bij Marcel Duchamps objets trouvés—bestaand materiaal in een andere context zet, waardoor het meteen een andere betekenis krijgt en een nieuwe film ontstaat.

Zeker niet te missen lijkt me Jonathan Caouette’s autobiografische Tarnation, waarin hij zijn leven en de relatie met zijn schizofrene moeder documenteert. Caouette begon aan de film toen hij elf jaar was, en verzamelde over een periode van twintig jaar honderden uren Super 8– en VHS–film, boodschappen op antwoordapparaten en foto’s tot een indrukwekkende documentaire.

Een tweede film die ik aangestipt had—zuiver op basis van de regisseur—is Grizzly Man, van (dé) Werner Herzog. Fitzcarraldo, Aguirre en Nosferatu zijn voldoende redenen om me naar elke nieuwe Herzog uit te doen kijken, en een snelle over-en-weer naar Wikipedia gaf me meteen een aantal extra redenen om mijn kaartje voor Grizzly Man alvast te bestellen. Niet in het minst het stukje recensie van Roger Ebert:

‘I will protect these bears with my last breath’, Treadwell says. After he and Amie become the first and only people to be killed by bears in the park, the bear that is guilty is shot dead. His watch, still ticking, is found on his severed arm. I have a certain admiration for his courage, recklessness, idealism, whatever you want to call it, but here is a man who managed to get himself and his girlfriend eaten, and you know what? He deserves Werner Herzog.

Yep. Mijn soort film, denk ik.

Verder in het festival ook nog Capturing The Friedmans (kinderpornografie, en genomineerd voor een Oscar in 2003), The Forbidden Quest (Peter Delpeut plakt poolexpeditiebeelden uit het Nederlands filmmuseum tot een magisch landschap vol mystiek, obsessie, moord en cannibalisme), Lyrisch Nitraat (Delpeut’s hommage aan de stomme film), El Perro Negro (Péter Forgács plakt home movies van een Catalaanse familie aan elkaar tot een documentaire over het einde van de monarchie en de Spaanse Burgeroorlog) en Welt Spiegel Kino (drie films van telkens een half uur, door de ene helft van de critici opgehemeld en door de andere helft verguisd).

Naast de films kan u ook nog naar de lezing Focus on Found Footage, op maandag 15 oktober 2007 van 9 tot 18u in de Zebrastraat Gent. Het aantal plaatsen daarvoor is beperkt tot 100 deelnemers: inschrijven op voorhand is verplicht, via [email protected].

Tweede luik van Geheugen van de Film: een eerbetoon aan Walter Hill, die op vrijdag 12 oktober 2007 een Lifetime Achievement Award zal ontvangen van actrice Kathleen Turner. Na de uitreiking is er de première van Broken Trail, de western-miniserie waarmee Hill in 2006 een Emmy won.

Vóór Broken Trail won hij al een Emmy voor de pilootaflevering van het waarlijk machtig goede Deadwood, maar dan moeten we toch alweer een tijdje teruggaan in de tijd om zijn betere werk te vinden: de jaren 90 en 2000 waren niet meteen ‘s mans beste.

Maar! The Warriors (1979), The Long Riders (1980), Southern Comfort (1981) en Streets Of Fire (1982) zijn klassiekers en serieus de moeite waard. Johnny Handsome (1989) was wat mwah, maar Geronimo (1993) was dan wel weer uitstekend. Oh, en omdat het niet allemaal dodelijk ernstig moet zijn: 48 Hours (1982), de grootvader van alle buddy-cop-movies, met Nick Nolte en vooral Eddie Murphy toen hij nog écht grappig was.

U krijgt er op het Festival nog Peckinpah’s The Getaway (1972, een stuk van het scenario door Hill) bij en Ridley Scott’s magistrale Alien (1979, gecoproduceerd door Hill).

Het derde deeltje Geheugen van de Film is maar één film, maar dat is dan ook meteen de beste science fiction-film aller tijden, die trouwens ook ergens daar helemaal bovenaan de lijst beste film tout court staat. Gelijke delen film noir en dystopie, een science fiction-film die in geen honderd jaar zal verouderen, de beste Philip K. Dick-aanpassing tot nog toe, één van de meest invloedrijke films ooit nu ook in de allerbeste versie die er ooit van gemaakt werd: Blade Runner, the Final Cut.

Vijfentwintig jaar na de eerste bioscoopversie en vijftien jaar na de Director’s Cut frist Ridley Scott de film volledig op: beeld, geluid, special effects, the works. Veel meer dan dat ga ik er niet over vertellen. Ik wil zéker zijn dat er nog genoeg kaartjes zijn, zodat ik er met al mijn familie en vrienden naartoe kan gaan.

Vrijkaarten

Gentblogt kan vijf duo’s gelukkig maken met een ticket voor de voorstelling van Broken Trail op 12 oktober om 19u30 in Kinepolis 8. Niet zomaar een voorstelling, want u verkeert er in het gezelschap van regisseur Walter Hill en juryvoorzitter Kathleen Turner! Wil u kans maken op zo’n duoticket, stuur dan een mailtje naar ons wedstrijdadres met als onderwerp “Mijn pad is kapot!”.

Het Internationaal Filmfestival van Vlaanderen, Gent, van 9 tot 20 oktober.