Vandaag twee keer in ‘t Nederlands aangesproken in Brussel door mensen die eigenlijk geen Nederlands spreken.
Brave mensen: als ge iets niet kunt, in des hemels naam doe dat dan niet!
Het is niet omdat ik met de mensen naast mij Nederlands spreek, dat ik erop sta om interactie te doen in het gebroken potjesnederlands. Ik zeg u beleefd “un bolo et un coca light”, u zegt me vriendelijk hoeveel ik u moet, op zo weinig mogelijk tijd, als het even kan met heldere en verstaanbare stem. In de taal waarin ik de vraag gesteld heb.
Als ik tegen u in het proper Frans spreek—wààg het niet ook maar te dénken dat u achterhaald had dat ik een Vlaming was als u me geen Vlaams had horen spreken met vrienden—dan is het minste dat u kan doen, me in het Frans te antwoorden. En zéker als u uw quasi-Nederlandse lettergrepenbrij al voor de tweede keer heeft moeten hervatten na een “désolé, je ne comprends pas” van mijnentwege.
Ik ga u daar niet in het minst scheef voor aankijken. Want waar ik niet op zoek naar ben, is iemand die zijn Assimilcassettes mentaal moet terugspoelen om te proberen een volzin te poneren, waar ik dan nog niet eens de helft van begrijp. U geneert zich, ik geneer mij. Ik ben gediend van snelle en efficiënte service, niet van een poging tot vlamingenplezierdoen.
Als iedereen nu eens enkel die talen zou gebruiken waar hij zich het beste bij voelt, zouden we al allemaal veel gelukkiger zijn.
Oh, en denk vooral niet dat het alleen voor de Franstaligen is. Domme Vlamingen mogen zich ook aangesproken voelen:
Oh, en nog iets: ik snap niet waarom het Vlaams Blok absoluut wou dat de loketbedienden in Gent geen hoofddoek meer dragen. Beseffen ze dan niet dat om het even welke vrouw die ze nu bedient één van dedie kan zijn?
Sto-hom!
Reacties
6 reacties op “Ta gueule, le Flamoutch”
Moet je eens doen, in een krantenwinkel in Brussel een krant op de toog leggen (DS of DM of DT…) daarbij in het Frans een cola, iets om te eten, de Lotto laten checken, opnieuw spelen en een praatje maken over het weer: ze zijn (altijd) helemaal de kluts kwijt. Grappig.
Ja, inderdaad. Waarom zouden we in deze tijden nog moeite doen om elkaar te verstaan? *zucht*
Zo’n provocatie en ik trap er natuurlijk vierkant in…
De eerste stap om een taal te leren is natuurlijk dat je angst en schaamte overwint.
In plaats van dat je die mensen die zoveel moeite doen, een beetje aanmoedigt, boor je ze nu ook nog eens de grond in door te doen alsof je ze niet verstaat…
Ten eerste: als we allemaal lieve mensen zouden zijn, dan zou Michel het allemaal enorm waarderen.
Ten tweede: ’t is ronduit onbeleefd om iemand in een andere taal te antwoorden, als die taal waarin men aangesproken wordt. Het dient enkel om iemand te wijzen op een gebrekkige kennis van de taal waarin gestart werd. M.a.w. als Michel iemand iets wilt verwijten, had hij in het Nederlands moeten antwoorden, dan hij het niet verstond. :-p
Ten derde: tenzij je klant bent, is een horeca- of andere handelszaak geen plek om een taal te leren!! Beperk je als zaakvoerder of werknemer tot de talen waarin je verstaanbaar bent. Is dat niet voldoende, zoek dan een andere job waar je wel de nodige capaciteiten voor hebt.
Als ik in Brussel winkel,wil ik gewoon dat ze me helpen en vriendelijk zijn.In de dansaertstr heb ik wel eens het gevoel gehad dat omdat ik gebrekkig frans sprak,ik uitgelachen werd (achte mijn rug ze zag lachen omdat ze mij niet verstonden.Mijn ouders zijn juist vlamiganten geworden (vroeger)door die situaties.Mijn moeder studeerde kunstonderwijs in Molenbeek en was die domme vlaming (leraars)Dat vlamingen dat allemaal niet meer pikten zag je zo afkomen.Ik ben zelf naar het st pieters instituut geweest in gent ,en heb daar een goede schooltijd gehad ook als vlaming.Ik ben geen VB,vroeger ging het om de taal .
Ik dacht dat De Decker (Armand) gezegd had dat iederéén in Brussel Nederlands sprak? 😉
Ik laat mensen die het pogen om Nederlands te spreken ook de kans. Engelse vrienden verwijten de Vlamingen en Nederlands ook altijd over te schakelen op Engels. “Hoe moeten we het anders leren?”, is de reactie dan. Het kan vrij vervelend zijn, maar die weinigen die nen effort doen, ga ik niet nog eens verwijten dat ze het “nog” niet kunnen.
Eén van de analyses op La Première over de taalonkundigheid van Franstaligen wees erop dat veel Franstaligen willen wachten tot ze de taal goed beheersen. Als iemand nu zijn/haar stoute schoenen aantrekt om eens vroeger te beginnen, dan kan je ze dat moeilijk verwijten… Het is een moeilijke balans (te vroeg/te laat), besef ik wel, maar ik vond het artikeltje nogal hard.