Nephthys is krols. Ze is normaal gezien al erg aanhankelijk, maar nu is het helemaal erg. Schurk, schurk, wrijf, wrijf.
En het ergste is dat den duts, denk ik, niet echt weet wat er gebeurt. Ze is helemaal verward: als ze niet slaapt, dan loopt ze ongelukkig rond of wil ze absoluut op de schoot komen liggen.
En van dat akelig lawaai ook, alsof er een kind gemolesteerd wordt in huis: maaw? aaw! aw. aaw. mraaaaw.
Nog een geluk dat er geen katers in de buurt zijn.
Reacties
3 reacties op “Het is nu dat verdriet”
… en voor uw voeten in “take me” houding gaan liggen? 🙂
Oh ja: we komen thuis, de deur gaat open, ze ziet ons, >plonk< ze valt op de vloer.
Ik zou toch maar eens langs de dierenarts passeren. Want dat duurt nu een paar dagen (dat gejank is inderdaad om horendol van te worden, en dan liefst ’s nachts, om nog maar te zwijgen van dat plassen overal – en ik die dacht dat alleen katers dat deden), dat stopt dan maar als er geen kater gepasseerd is, herbegint dat over enige tijd helemaal opnieuw!