Het was vanavond groepsfeest van de scouts waar Zelie en Louis in zitten.
Tja, wat heet: allemaal scouts op een podium, en per groep (ik kan me de namen nooit allemaal herinneren, iets van givvers en welpen en watnog) werd er een nummertje gedaan.
Okay: reactionaire oude zak aan het woord. Ik waarschuw u maar.
Het thema was China. Hoor ik u denken aan Confucius en dingen? Neen, dus: er werd geen enkele poging gedaan om iets anders dan stereotiepen te verstevigen. Schuifelende vrouwtjes, glappige manielen van spleken met mekaal, gezichten in knalgeel geschminkt… the works.
Akkoord, ik kan me ook niet zo goed inbeelden hoe daar iets van pakweg Sun Tzu in te smeren, maar een ander thema zou toch gemakkelijk gekozen zijn. En dan nog: als het met een beetje smaak zou gedaan zijn…
De jongste, tot daar aan toe: Louis en Zelie hebben dat zeer goed gedaan. De ene op de tonen van iets chinees, denk ik, en de andere met zeer veel uitbeelden op de ronen van Shaghai door ons aller Eddy Wally.
Maar toen kwamen er jongens, en die deden sketchen. “Glappig” was de bedoeling, “wisselvallig” was het resultaat. Iets met vechten met mekaar en niet echt een resultaat (we hadden collectief de pointe nét gemist), iets met gewichtheffen dat nog het grappigste bleek te zijn, en dan nog iets met nóg eens vechten en dat de tegenstrever geveld werd door een scheet.
En toen waren oudere kinderen, en die kwamen op (leutig!) ams een Chinese draak, en deden toen iets met muziek en dansen en veel gemotherfuck, en toen was er een fimpje, en dat was opniéuw vechten, met veel Engels en avantgardegefilm in de Chinese supermarkt op de Vrijdagsmarkt, en op de muziek van de, euh, niet erg Chinese DHHD:
…en toen dachten we dat het filmpje gedaan was, maar neen: er volgde nog een outro waar de jongetjes van een paar groepen lager aan het “vechten” waren.
En als ik me nog niet ongemakkelijk voelde, voelde ik me toen wél wat aardig. Ik wil niet weten wat er allemaal achter mijn rug gebeurt in die scouts, dat besef ik wel. Maar toch. Véchten, al was het voor een filmpje? Op hardstyle-muziek? Voor een publiek van kinderen van 6 en ouder?
Euh, nee. Nee bedankt.
Pas op: er zaten wel leutige stukjes in de voorstelling, natuurlijk, en het is niet allemaal kommer en kwel bij de scouts, zéér verre van. Maar het deed er mij toch aan denken wat voor potentiële rampologische situaties zo’n scouts wel kunnen opleveren.
Dan zitten uw bloedjes van zeven en acht op kamp, bijvoorbeeld, in een slaapzaal op het gelijkvloers, terwijl er op het eerste verdiep godweetwat aan het gebeuren is. Zo was er vanavond in de lounge een slideshow vanavond met allemaal tieners onderuitgezakt lachend en grollend, met op de tafel kaarsen in bierflessen, en het enige waar ik aan kon denken was niet “gho, die jongens en meisjes zien er gelukkig uit”, maar wel “wie heeft die flessen bier leeggedronken? en waren mijn kinderen toen op het gelijkvloers?”
Alles staat en valt, denk ik, met de leiding. En ik ben te veel slechte kinderen tegengekomen om veel vertrouwen te hebben in kinderen, vrees ik.
Heb ik daar ongelijk in?
Reacties
33 reacties op “Groepsfeest”
tja Michel, we zijn zelf ook jong geweest he 🙂 Feit is dat je bij scouts, chiro, … leert drinken (en vaak ook roken, om van al de rest nog maar te zwijgen). Dat weegt echter niet op tegen al het engagement van die leiding die week in week uit klaar staan om – naar bestvermogen – toffe dingen te doen met de kinderen. Het klopt inderdaad dat de leiding soms wel vrij jong en onbezonnen is om bepaalde verantwoordelijkheden te dragen. Vroeger stond ik daar niet bij stil. Nu ik zelf kinderen heb wel. Zolang de kinderen maar opgewekt terugkeren, lijkt alles me in orde. En ik wil ook niet weten wie de bierflesjes heeft leeggedronken 🙂
Alles valt en staat inderdaad met de leiding, bij ons in de gemeente is de scouts daaraan ten onder gegaan (hoewel ze de laatste jaren weer goed op gang zijn).
loopt er daar zo geen suppoostachtige volwassene rond? in onze ksa was dat wel het geval, een ouder van één van de leiders hield zo een beetje het overzicht, meestal vanop de achtergrond, af en toe ingrijpend.
Geen ongelijk.
Laat me raden, Michel: je hebt zelf nooit bij een jeugdbeweging gezeten? 🙂
De post hierboven beschrijft de gemiddelde vlaamse jeugdbewegingsgroep, denk ik. Er zijn er waar het veel erger is, er zijn er die veel grotere doetjes zijn dan hier wordt voorgesteld. Potentiële rampscenarios zijn er altijd: het zijn tenslotte jongvolwassenen die met kinderen bezig zijn, jongvolwassenen die daar meestal (nog) geen opleiding voor genoten hebben – al wordt dat behoorlijk gepusht vanuit de Scouts en de Chiro (van de anderen weet ik het niet). Maar over het algemeen kan je de doorsnee leider wel vertrouwen, denk ik. Dat is mijn ervaring toch als zowel leiding (maar vooral) als kaderleiding in de grootste jeugdbeweging van het land. Ongelukjes gebeuren, en dingen die niet zouden mogen voorvallen vallen toch voor, maar dat zijn eerder de uitzonderingen. Er zit trouwens een hele structuur in elke jeugdbeweging die een soort “kwaliteitscontrole” op de leiding en de werking uitvoert. Potentieel gevaarlijke situaties komen vrij snel aan het licht (ik denk dan aan dingen zoals overmatig drankgebruik, of drugs) en daar wordt wel degelijk iets mee gedaan. Er staat teveel op het spel om dat niet te doen.
Qua volwassenbegeleiding: Ik denk dat je weinig jeugdbewegingen vindt die tijdens de activiteiten zelf een volwassene hebben rondlopen “om een oogje in’t zeil te houden”. Er is meestal wel enige vorm van volwassen begeleiding aanwezig, maar grotendeels achter de schermen, en die interreageert zo goed als nooit direct met leden, maar zal de leiding adviseren en bijstaan. Zo gaat het er toch meestal aan toen binnen de Chiro (hoewel voor zover ik weet de andere jeugdbewegingen een gelijkaardig systeem hebben).
Vlaanderen is trouwens behoorlijk uniek op dit vlak. Onze leiding is over het algemeen veel jonger dan de leiding van groepen in andere landen. Je zal hier per uitzondering iemand van 30+ tegenkomen als leiding van een scouts/ksa/chiro/… groep, maar in het buitenland is dat eerder de regel.
Wat een vooroordelen allemaal 🙂 Zowat de meest cliché vooroordelen allemaal op een rijtje.
Wat Inferis zei, en ook nog dit: vanuit mijn ervaring met onze en andere jeugdbewegingen weet ik dat “brave” leiding de regel zijn en “slechte” de uitzondering. Het komt echt niet veel voor dat een leid(st)er zichzelf niet in de hand kan houden en zo iemand wordt meestal snel op het matje geroepen, wees maar gerust.
Bij ons in de jeugdbeweging zijn drugs ten strengste verboden, en wat roken en alcohol betreft geldt de regel: enkel als de kindjes en ouders het niet zien, na de activiteit/vergadering dus (of op kamp: als de kindjes allemaal in bed zitten). Natuurlijk is er ooit wel al eens een leid(st)er geweest die een glaasje teveel op had op kamp, maar daar hebben de kindjes niks van gemerkt want wie zijn gat brandt moet op de blaren zitten en moet zich de volgende morgen maar weten te gedragen, kater of niet. Zo ging dat bij ons toch.
Ouders hoeven zich echt wel geen zorgen te maken tegenwoordig, bij de meeste jeugdbewegingen dan toch. Er zijn altijd uitzonderingen hier en daar maar zoals Inferis ook al zei, in elke jeugdbeweging bestaat een soort controle op de leiding en als er iets fout gaat wordt dat altijd opgemerkt.
Het was wel niet zo verstandig van de leiding van die scoutsgroep om de foto’s met alcohol e.d. er niet uit te filteren, zo werk je natuurlijk niet aan je imago tegenover de ouders, dat is duidelijk.
En wat die Chinese stereotiepen betreft: ’t zijn kinderen hé 🙂 Die weten in hun onschuld niet beter, en waarom zou je dat (voorlopig) veranderen? Ze zullen later op school nog genoeg saaie dingen leren over China, maar in de scouts moet het leuk blijven hé. En dat de jongens sketches over vechten doen, dat is toch normaal, jongens van die leeftijd willen gewoon stoer doen en indruk maken. Als wij aan de jongens nog maar suggereerden om misschien een dansje te doen samen met de meisjes was het al groot spel, want meisjes zijn stom en vechten is cool man. 😉
Wij hebben onze stoere gasten eens kunnen overtuigen om een danske te doen en ’t was beter dan bij de meiskes van de VKSJ. Impressionant, die gasten. Ze wilden die ‘meiskes altijd met hun danskes’ ne keer tonen hoe het echt moest. En het is nog gelukt ook.
En toneeltjes doen met kinderen, dat is een ramp. Als dat niet compleet geregisseerd is, dan lukt dat niet. Of het moet zijn dat ze er allemaal veel ervaring mee hebben. Ze willen zich veel te veel amuseren en denken er niet aan dat er een publiek is.
Wat Tom/Inferis zegt. Ik heb in mijn parcours bij de jeugdbeweging (van 6 tot 19 jaar) leren drinken (niet), roken (niet) en vooral een beetje met mensen leren omgaan en (ja) verantwoordelijkheid leren nemen. Er zijn natuurlijk soorten groepen, en we hebben voor onze eigen kinderen vanzelfsprekend een beetje rondgekeken waar we hen zouden inschrijven. We zijn nu 5 jaar verder en het valt ons, naar verwachting, enorm mee. Als je er zelf zoveel jaren in meegedraaid hebt, weet je misschien beter waar op te letten (en naam en faam is meestal omgekeerd aan de reële kwaliteit, geloof me vrij).
En ik heb meer vertrouwen in jongeren met een verleden in een jeugdbeweging die voor mijn kinderen zorgen, dan een volwassene achter de toog in een jeugdhuis. Ik weet hoe ik zelf was toen ik in leiding stond.
Nee, ik denk dat je betoog vooral toont dat je te weinig normale jongeren tegengekomen bent. 😉
Bij mij thuis waren de scouts anathema. Paramilitaristische, nauwelijks het fascisme ontgroeide autoritaire wanbeheerde groupuscules gefrustreerde tieners die quasi-dicatatoriale neigingen botvierden op goedgelovige kindertjes, dat was zo’n beetje het beeld waar ik mee opgegroeid ben. Is ook niet veel verbeterd door mijn contacten met twee meisjes uit de (naam vergeten, extreem-rechtse jeugdbeweging) waar ik en mijn broer ooit eens een vakantie mee gevakantiejobt hebben.
Urgh.
De scouts waar de kinderen in zitten zijn zeer goede scouts, daar is zowat iedereen het over eens. Het wisselt een beetje met de concrete leiding, maar ik ben er gerust in, jawel.
Neemt niet weg dat ik een Overbezorgde Ouder blijf.
Welja dus: veralgemeningen blijven de moeder van het potjeslatijn. Gemakkelijk, vlot, maar meestal onjuist. En die andere jeugdbeweging was wellicht het VNJ, waar wij in onze JIN-tijd een gebouw mee deelden. Gek dat die toen als jeugdbeweging beschouwd werden – veel spelen was er voor die dutsen niet bij.
Ik hoor u. 🙂
En ik blijf een bezorgde ouder, die recht heeft op wat overreageren.
Wat het roken en drinken en andere vuil manieren betreft: daar komen ze ooit toch mee in contact. Denk eens na of je dit wil laten gebeuren bij de scouts waar nog omkadering is of ergens op straat of in een café.
De optredens… ik vermoed dat wij als ouders het onszelf aandoen. We gaan immers massaal naar de feesten waar onze kinderen optreden. En dacht vechten, dat is iets wat die kinderen gewoon leuk en interessant vinden (de roep van het alfa dier?). Indien je ze zelf in groep iets laat voorbereiden, geven ze gewoon hun visie op het leven. Ongecensureerd.
@gugfuz: “denk eens na”?
Okay. Mijn kinderen zijn nog-geen-zeven en nog-geen-acht. De opties zijn niet “op café” of “bij de scouts waar nog omkadering is”. De opties zijn “ze zijn thuis en liggen om halfnegen ten allerlaatste in bed” of “ze zitten op kamp en zijn wakker tot een stuk in de nacht, met één verdieping boven hen een bende zatte tieners”.
Ik ben er niet gerust in. En een opmerking in de zin van “de regel is: drink niet waar de ouders het zien”, dàt is de manier om een bezorgde ouder gerust te stellen.
Lees ‘ooit’ in vet.
Je weet dat je ze niet heel de tijd thuis kan houden, omdat ze in de buitenwereld nu eenmaal de ervaring zullen opdoen om het leven aan te kunnen. En bij de scouts zullen ze omgaan met een groep peers van minstens redelijke kwaliteit.
En dat uit de band springen (“ze zitten op kamp en zijn wakker tot een stuk in de nacht”), dat is proeven van de wereld. Lukas (9) spreekt er nog altijd van dat ze op kamp tot 22u mochten opblijven, het is voor hem een geweldige ervaring geweest. Maar hij gaat toch elke avond zonder problemen om 20u slapen.
Je hebt gelijk als je bezorgd bent, je wil immers dat je kinderen veilig zijn. Stuur ze dus niet zomaar overal naartoe. Maak verstandige keuzes voor je kinderen. En dan is het een kwestie van wat vertrouwen te hebben in de mensen / mensheid.
En vooral in je eigen kinderen.
Mijn vriendin is leidster bij de scouts (over welpen, ik denk kinderen van 8 a 10 jaar) en ik ben vorige zomer mee op kamp geweest om te koken. Heb ontdekt dat de scouts een pak beter georganiseerd is dan buitenstaanders kunnen vermoeden. Een hele hiërarchie van leidings-organen die van bovenuit bestuurd en gecontroleerd wordt. De mensen van leiding die ik het afgelopen jaar heb leren kennen (niet enkel welpenleiding) zijn gemiddeld toch wel mensen die ik zou kunnen vertrouwen om op mijn hypothetische kinderen te letten. Als de welpjes in bed liggen worden er pintjes gedronken maar er zijn er steeds een paar die nuchter blijven, al was het maar om met de auto te mogen/kunnen rijden in noodgevallen. Bovendien is er altijd sociale controle, elke leidingsgroep heeft wel iemand met een sterk gevoel voor verantwoordelijkheid en genoeg mondigheid om eventuele overdadige drinkers tot de orde te roepen. Leidingsploegjes worden trouwens samengesteld door een overkoepelende groepsleiding, en bij het samenstellen wordt zeker gelet op zaken zoals verantwoordelijkheidsgevoel en ervaring.
Bovendien denk ik dat dat vechten op jumpstyle iets is dat de welpkens zelf bedacht hebben. Op dat bewuste kamp waar ik bij was moesten de leden in kleine groepjes op de bonte avond sketches opvoeren. Schuine moppen, jumpstyle dansjes, kung-fu gevechten, ik heb het er allemaal zien passeren. De jeugd van tegenwoordig!
-long time reader, first time poster-
Hoewel de commentaren hier al best ‘overpost’ zijn kan ik het niet laten omdat het me zo nauw aan het hart ligt. (zelf 21jaar, 3e jaar leiding, 11e jaar chiro)
Verantwoordelijkheid in jeugdbewegingen (ik spreek hier vooral over chiro) is zowat de gevoeligste en meest gecompliceerde materie die er in een jeugdbeweging omgaat. Het is nochtans vrij simpel te reduceren tot een paar pijlers:
-de beweging valt of staat bij de leiding, maar nog veel meer: bij de communicatie van de leiding. Onderling én naar buiten uit. Het laatste wil wel eens moeilijk zijn, verschil in leeftijd en prioriteiten zijn vaak de oorzaak. Ongelukkige situaties zijn erg vaak het gevolg.
-hoewel jeugdbewegingen dagelijks geleid worden door ‘jongvolwassenen’ die met verse opvattingen/idealen in het leven staan is het toch de traditie en structuur die een beweging overeind houdt.
-Niets is zo belangrijk voor een gezonde werking als zelfcontrole, sociale druk en trots in het gepresteerde. Maar vooral een gezonde mix van ‘jonge’ en ‘ervaren’ leiding is absoluut noodzakelijk. Dit laatste kan ik niet genoeg benadrukken, ouderen weten vaker wat kan/wie kan wat aan/hoe alles op een degelijke manier te r regelen/hoeveel alcohol is teveel.
-een volwassen achterban die meegaat op kamp is goud waard²
Conclusie: het Kan weldegelijk mislopen, ik wil zeker niet alle jeugdbewegingen goedpraten. Het is echter vrij makkelijk te achterhalen of er echt een probleem is of niet, veel is op te maken uit het feit of fundamentele dingen degelijk geregeld zijn, daar valt alles op terug. Meer oppervlakkige fouten zijn veelal niet uit te sluiten. Om het in u waarschijnlijke denkbeeld te zetten: het blijven een hoopje snotneuzen die het daar proberen te leiden, die maken fouten.
Op meer persoonlijk vlak: Ik leerde op de chiro mijzelf kennen, met anderen, mezelf en kinderen omgaan, organiseren, verantwoordelijkheid opnemen, vergaderen, hard werken, moe maar tevreden zijn door honderden lachende gezichtjes, plezier maken, verbondenheid voelen, het gevoel van trots in het gepresteerde kennen, omgaan met moeilijke situaties, … ik kan nog wel even doorgaan. Het maakte mij tot wie ik ben, in een meer allesomvattende manier dan velen op het eerste zicht zouden zeggen.
Het is een beetje zoals het leven: niet altijd simpel, maar je wilt het voor geen geld missen. Ik kan eigenlijk zelfs niet uitdrukken hoe groot de impact kan zijn, in mijn chiro vaak onverhoopt-groot positief, geweldig toch.
Bezint eer ge begint, kijk naar het fundamenteel-belangrijke in de organsatie. Maar begin zeker.
Tot zover
-en veel te lang, maar wilde toch een meer positieve invalshoek laten zien-
chiro heikant
niet zo goed in html,
chiro heikant: http://www.chiroheikant.be
Als groepsleider van een scoutsgroep kan ik niet anders dan hier ook op reageren.
Michel heeft hier duidelijk de vooroordelen die vele ouders die nooit in de jeugdbeweging hebben gezeten hebben . No offence natuurlijk, Iets wat je zelf niet hebt meegemaakt kan je natuurlijk niet beoordelen als iets dat je kent.
Toch, zoals iedereen al zegt, heel veel hangt af van de leiding. Is een leidingsploeg gemotiveerd en hanteren ze de slogan “alles voor de mannen” zoals bij de meeste scoutsgroepen het geval is zit het zeker snor. Ok er zullen pintjes gedronken worden en er zal gerookt worden . Maar drugs is bijvoorbeeld sowieso uit den boze, getuige de slogan “scouting kicken zonder drugs”. Het feit dat uw pagadders ‘S avonds slapen onder het verblijf waar de leiding zit te pintelieren kan waarschijnlijk ook wel genuanceerd worden. Wij hebben bijvoorbeeld zoals de meeste groepen een systeem waarbij er 1 leider of leidster bij de kindjes blijft slapen (bij de jongste groepen uiteraard) zodat deze zeker nuchter is en de verantwoordelijkheid draagt over de kinderen tijdens dat deze aan het slapen zijn. Deze leider of leidster zal dan ook wel tijdig laten horen wanneer het geluid stiller moet e.d. .
Natuurlijk is het niet slim van zo een slideshow te laten zien aan de ouders. Want hoewel ze ergens wel weten wat er gebeurd daar in de scouts willen ze daar toch geen concrete bewijzen van zien Nietwaar. Een houding die begrijpbaar is. Onder het mom van wat niet weet niet deert.
En ergens, als je kinderen later (over een jaar of 10) in leiding gaan zullen ze maar al te blij zijn dat er zoiets is als het feestje voor de leiding, al dan niet met of zonder alcohol. Want scouting gaat nu eenmaal niet enkel om het leiding geven aan kinderen, wat uiteraard wel op de eerste plaats komt. Scouting gaat ook om de vriendschap en het amuseren met gelijkgezinden, neem dat weg en je zal niet veel leiding meer vinden voor al die kinderen die naar de scouts willen gaan. En uiteraard geldt dit voor eenderd welke andere jeugdbeweging ook.
Mag ik hier nog even aan toevoegen dat de al eerder vernoemde hierarchie. Leiding boven kindjes, takleider boven leiding, groepsleiding boven takleiders. Wel degelijk bijdraagt tot de sociale controle die ervoor zorgt dat er geen excessen ontstaan zolang niet meer dan de helft van de leidingsploeg van slechte wil is. (Wat bijna zelden voorkomt).
Oh Sed , je stelt me he-le-maal gerust.
1 iemand blijft nuchter, dus de rest kan zich gaan laveloos gaan bezuipen. Steengoede regel inderdaad.
Er zal gerookt worden (überhaupt, vanzelfsprekend) en dankzij de slogan, zeker geen drugs, hoera! En als het dan toch gebeurd dan moffelen we het weg, natuurlijk onder het mom van “wat niet weet niet deert.”
“Deze leider of leidster zal dan ook wel tijdig laten horen wanneer het geluid stiller moet.”
Zeker, zo rond een uur of 3 ’s morgens als het echt niet meer te harden is. Na eerst een uur staan zagen en onderhandelen met die zatlappen.
Als ik je reactie lees dan ben ik er helemaal gerust in en stuur ik meteen mijn kinderen (moest ik er hebben) naar de scouts, mmm…
Huug, ge zijt nen trol. Ik ga zelfs niet de moeite doen om op uw post te reageren, want de inhoud is zo puberaal als de snotjong op het scoutsfeest hierboven beschreven.
Ik vraag me af waar iedereen het idee haalt dat er in de jeugdbewegingen zoveel afgezopen en afgesmoord wordt? Omdat er een paar lege bierfleskes met kaarsen op een tafeltje staan? Als dat het is: arm, arm Vlaanderen.
Ik wil met iedereen de discussie aangaan over het leiderschap in de jeugdbeweging, en ik twijfel er niet aan dat ik u zo onder tafel klap. 😉
@ Inferis: Je vraagt je af waar iedereen het idee haalt dat er in de jeugdbewegingen zoveel afgezopen en afgesmoord wordt?
Als ik lees wat Sed schrijft dan moet hij/zij zeker zo voortdoen om dat imago nog meer te bevestigen.
Er zal altijd wel kaf onder het koren zitten .Is dat niet altijd zo als je in contact komt met mensen : onderwijs , werk..? Maar wees ervan overtuigd dat terwijl jouw kleine hummels zich op de benedenverdieping amuseren met hun leiding er boven misschien wel een paar leiders zijn die wat pintjes teveel op hebben . Maar er zal altijd voldoende leiding zijn die zijn/haar verantwoordelijkheid zal nemen. Mijn kinderen waren van hun 6 jaar in de Chiro en ik vond het niet meer dan evident dat ze ook leiders werden en het financieel beheer voor de vereniging op zich namen. Voor wat hoort wat . En ja hoor ze hebben er leren drinken en hun liefjes zijn chiroleidsters en…en… .Maar ze leerden er vooral verantwoordelijkheid nemen … en daar ben ik fier op
Ah, dus 1 anekdotaal verhaal maakt de hele lente? (Goed, 2 als je de flesjes van hierboven meetelt). Ik wil niet beweren dat iedereen heilig is in de jeugdbeweging, maar “laveloos drinken”, “1 iemand nuchter” en “de muziek pas stiller om 3u” is niet hoe het er in het overgrote deel van de jeugdbewegingen aan toe gaat. Daar bij: de weekends en kampen zijn maar een klein (maar niet onbelangrijk) deel van de werking. Als je denkt dat er activiteiten doorgaan waarbij de helft van de leiding zat rondloopt, dan ben je goed verkeerd.
Kijk, ik vind het ongehoord dat er zo over een jeugdbeweging wordt gesproken. Je zou er nogal van verschieten hoeveel tijd en moeite die jongeren erin steken. Dikwijls gaat meer van de helft van hun weekends naar kinderen entertainen en alles wat daar bijhoort. En dan heb ik het nog niet over alle zij-engagementen die erbijkomen (jeugdraad, iemand? parochieraad, iemand? feestweekend, iemand? de kuis, iemand? meehelpen met de braderij van de gemeente, iemand? enzovoort), die ook veel tijd vragen. En dan wordt er godverdomme direct gesprongen op het feit dat de mannen eens een pintje willen drinken (en dat ook doen?)
En ik kan er niet aan doen dan dat verschrikkelijk bekrompen te vinden.
Ik weet wat ik weet van de jeugdbewegingen in mijn buurt. Daar gaan mijn kinderen nooit heen.
Controle van bovenaf? Tuurlijk wel, dat bestaat. Maar ze werkt lang niet altijd, en dat is jammer, want zo’n jeugdbeweging die goed draait is natuurlijk supertof voor kinderen, ouders en leiding.
Sorry, ook net even op mijn paard gezet door alles wat ik hier lees. Iedereen die in leiding staat investeert daar immens veel tijd in. De activiteit zelf duurt de hele zondagmorgen, voor de voorbereiding zelf kan je dan ook nog eens een paar uur rekenen. Dan zijn er nog de groepsraden, weekends en financiele activiteiten waarop de leiding alles doet om geld in te zamelen om zo alle kinderen zo goedkoop mogelijk mee te krijgen op kamp. Probeer dat maar allemaal dan nog eens even te combineren met studeren of werken…En dan nog wordt er de hele tijd gedaan of de scoutsleiding, leiding van elke jeugdbeweging bij uitbreiding, één grote bende zuipschuiten zijn, met niet het minste verantwoordelijkheidsgevoel. Heel fijne reactie als je al je al vrije tijd (en meer) daarin steekt…
@Huug, uw mening hierop is op zen minst kortzichtig te noemen. Ik bedoelde met het feit van 1 iemand per tak blijft nuchter dat deze persoon helemaal niets drinkt. En er is dus niet slechts 1 iemand op de hele scouts die de boel in het oog houdt. Dat er zo een regel is betekent trouwens ook helemaal niet dat de rest zich laveloos drinkt. Integendeel, met een leidingsploeg van 40 man u volledig laveloos drinken is zo goed als onmogelijk, de sociale controle is gewoon veel te groot.
En dan je opmerking van over dat de muziek misschien stiller gaat om 3 uur ’s nachts. Ten eerste, er zijn een heel groot deel jeugdbewegingen waar muziek op kamp nog altijd niet erg getolereerd wordt. Gewoon omdat al die elektrische apparatuur nu eenmaal niet echt op een kamp hoort. Dus veel muziek zal er niet zijn, en als er dan al muziek is zal ze komen van de riedels die de gitaren spelen. En je onderschat duidelijk de verantwoordelijkheidszin van de jongeren. Die leider die bij de mannen ligt zal zeer zeker ad hoc reageren als het geluid ook maar iets te sterk wordt. Want als je kinderen zou hebben zou je misschien weten dat er niets zo erg is als kinderen die moe zijn en hele dagen zagen, dan heeft de leiding er niets aan en de kindjes nog minder. Bij kinderen die moe zijn is dus niemand gebaat.
Ik wil zelfs de uitspraak van inferis nog eventjes bijstaan, Bij de meeste scoutsen is het drinken en roken (en hoe het bij anderen zit maar bij ons rookt misschien nog 5 man van de 40) slechts een miniem deel van de activiteiten, laten we zeggen in een verhouden van 10 procent tegenover de 90 procent van de tijd die naar de mannen gaat.
Wat jij daar zegt is eigenlijk zelfs ronduit beledigend voor iedereen die zich ook maar een beetje belangeloos inzet voor het jeugdwerk. Je weet duidelijk niet hoeveel werk het kost om een kamp of een weekend in elkaar te steken, of zelfs om er maar gewoon elk weekend te staan met een sterke activiteit. Uren werk worden daarin gestoken om uw en andere pagadders een leuk weekend/ kamp te bezorgen. Als daar dan niet een beetje plezier voor de leiding mag bij zijn ben je wel heel bekrompen.
En trouwens, ik heb nooit gezegd dat er veel afgesmoord wordt. Drugs wordt gewoon niet getolereerd en wordt bestraft met onmiddellijke uitsluiting.
En dan nog eventjes over het roken omdat je zo zegt van “Er zal gerookt worden (logisch)” met de nodige ironie. Geef mij maar een voorbeeld van eenderd welke vereniging van meer dan 20 mensen die een mooie weerspiegeling is van de maatschappij (buiten de niet rokers bond) waar er geen enkele roker in zit en we zullen nog eens spreken.
Ook breek je mij af op een paar punten, terwijl er totaal niet naar de goede punten wordt gekeken.
Zoals wat je leert in de scouts, de vriendschap die je ervan terugkrijgt, iets wat (in tegenstelling tot vele andere contacten) nooit verloren gaat. Het menselijk inzicht dat je daar krijgt, de vele waarden die de kinderen meekrijgen. Ik kan iedereen aanraden zijn kinderen naar de jeugdbeweging te sturen. Gewoon al voor de mensen die je leert kennen. En omdat het puur plezier is. Geen moderne fun zoals op de computer maar echt puur plezier.
Ik zal inferis dus ook graag bijstaan om iedereen die hier iets tegenin wil brengen persoonlijk onder tafel te komen klappen.
Weleuh, ik zat bij de scouts van het Sint-Barbara in Gent en ik geef toe dat ik het er destijds nog geen vier maanden heb uitgehouden, zo’n kleffe bedoening en ook: ik ben van nature a-sociaal en allergisch aan ‘samenscholingen’ van meer dan 4 mensen en aan alles wat men in groep doet. Dus mijn mening over de scouts zal wat gekleurd zijn vrees ik. Mijn ouders hebben gesmeekt en gedreigd maar ik zat liever thuis boeken te lezen en aan modelbouw te doen. Ik heb er alles aan gedaan opdat ze me zouden buitensmijten en het feit dat het dan ook gelukt is vind ik nog steeds een van de betere prestaties uit mijn leven. Soit.
Maar als jullie er zin in hebben, waarom niet – doe zo voort zou ik zeggen!
Er zijn verschillende soorten jeugdbewegingen; en verschillende soorten kinderen maar vooral verschillende soorten ouders.
*Ouders die na een groepsfeest, kamp of ‘gewone’ vergadering telkens opnieuw “dank u, onze thomas vond het heel leuk” komen zeggen.
Dat zijn broek gescheurd is of al zijn knopen van zijn hemd, dat zal wel zijn van te hard te lopen achter die bal in het park en te vallen omdat zijn vriendje ook net dié bal wou.
*Er zijn ook ouders die niet reageren als er op die brief staat ‘gelieve te verwittigen als je niet kan komen’
Medische fiche moet ingevuld afgegeven worden uiterlijk voor 20 oktober, na lang zagen krijg je ze tegen eind november.
Ouders die telefoneren omdat hun Sofie haar das kwijt is…
Wat me altijd opviel (scoutslid geweest van ’91 tot ’08) is dat je van die kritische ouders enkel commentaar krijgt. Jammer genoeg, want de leiding spreekt minimum per week 1 maal af om te ’takraden’ over de zater(zon)dag die komt, zodat die weer onvergetelijk zou worden! Dan hebben we nog niet gesproken over de kampen; bij ons was er een herfstweekend, kerstkamp, duoweekend, paaskamp en zomerkamp; dit zijn 5 kampen die we in elkaar staken. Ik hoef hier geen tekening te maken, ik denk dat het duidelijk is dat er veel tijd in jeugdbewegingen wordt gestoken. Met goede bedoelingen, om je kinderen te amuseren en om jezelf te amuseren. Zoals iemand al zei, in belgie hebben jeugdbewegingen vrij jonge leiding, het is dan ook een jeugdbeweging, jeugd die recht heeft op fouten maken, ook met ouders die het recht hebben bij te sturen waar nodig.
Maar…
ik zal u zeggen meneer, als wij commentaar kregen van die ouders die steeds ‘danku’ zeiden na een kamp, of een mailtje stuurden waarin stond dat ze het leuk vonden dat we tijd staken in hun kinderen, dan werd daar serieus over gepraat op de volgende ’takraad’;
Kregen we die commentaar echter van die ouder die zijn kind steeds te laat brengt, te laat ophaalt, medische fiche te laat afgeeft etc dan kan ik u zeggen dat de volgende takraad soms een KAKraad werd…
trouwens, na even verder te kijken naar uw profiel ontdek ik uw (mooie!) foto’s en wat me opvalt is dat de mensen op dàt groepsfeest er toch niet zo ongelukkig uitzien…
mvg
Even voor de de duidelijkheid, misschien: ik heb helemaal niets tegen de scouts, en al helemààl niet tegen de Sint-Barbarascouts.
De kinderen zijn er gelukkig, ze gaan er graag naartoe, ze amuseren zich altijd te pletter, en ze komen moe maar opgewekt terug.
We hebben er het volste vertrouwen in dat het allemaal zo goed verloopt als maar mogelijk is.
Wat ik helemaal vanboven schreef is louter een overbezorgde ouder die nooit naar de scouts is geweest en er naartoe getrokken is, ondertussen al enkele jaren geleden, met veel vooroordelen, dat ziet iedereen toch?
Maar ook: er is hoop ik toch niémand die denkt dat ik mijn kinderen ook maar een halve dag zou laten bij mensen die ik niet vertrouw?
dàn is’t goed!
ik hoop dat uw andere twee kindjes ook jarenlang zullen mogen genieten van het scoutsleven, met op’t einde van hun carriere ook deugddoende takraden, vergaderingen, kampen en ja… soms een pintje op’t einde van de avond alvorens te slapen en een nieuwe leuke dag leiding te geven aan die brave?! kindjes!
mvg
Mijn dochter van 8 heeft volgende week groepsfeest. Ze heeft besteld wat ze nodig heeft van rekwisieten : een witte broek en een witte onderbroek. Die laatste dient om op haar hoofd te zetten…
Ik kijk er nu al naar uit 🙂