Godver. Het is Seven Ages of Rock op televisie, nog eens, en ik hoor Black Sabbath.
Die muziek grijpt mij dus visceraal aan. Ik voel Ozzy, Geezer, Iommi en Ward in mijn maag en in mijn hart. Van Paranoid tot zelfs Ozzy’s Bark at the Moon en Sabbath waar alleen Iommi overbleef (achteraan stond, zielig herinner ik me, “Tony Iommy: The player” bij de groepsbezetting).
Machtig.
Oh, en hetzelfde bij Iron Maiden, van in de periode vóór het allemaal wat belachelijk werd.
Ik was een metalhoofd, ik, maar dan wel een closet metalhead: zo van met de koptelefoon heelder avonden luisteren naar cassettes die op autoreverse stonden. Yep.
Reacties
5 reacties op “Sabbath”
M aiden is nog steeds geweldig goed. Probeer Brave New World eens.
Planet Caravan vind ik wel goei nummer!
Metal Rulezzz! (zo dat kwam er lekker intelligent uit zeg)
Ik kijk liever op hetzelfde tijdstip naar de Hollander. Die zitten 1 aflevering voor en hebben ook geen voice-over. Wel vreemd dat “rock” telkens als “pop” vertaald wordt in de ondertitels, wat toch dicht bij heiligschennis aanleunt. Volgende week dus REM en Nirvana op Canvas, en Oasis en Arctic Monkeys op NL3.
Metal is fout trouwens. Heel erg fout.
Hewel, dat had ik nu eens niet in u gezien. Respect!