Ik wil maar even meegeven dat het een nachtmerrie is om foto’s op het internet te krijgen, hier in Miami. De belangrijkste boosdoener is niet eens het internet of zo, nee: het is gewoon de computer!
Om te beginnen: als ik zo’n kaartje van 4 GB foto’s op de computer wil krijgen, dan moet dat via USB 1.0. USB 1 is geen USB 2, en dus duurt het gemakkelijk een paar uur—jawel, een. paar. uur—voor alles erop staat. Het is niet alléén dat het een oude, trage USB-dink is, maar ook dat het een relatief trage computer is.
Dat is geen enkel probleem als het om teksten te typen is of om op het interweb te surfen en dingen, dat is wel een probleempje als het om beelden van vijftien megabyte of zo gaat. Enfin ja, gisteren was ik dus een beetche moetches en een beetche slechtekes, en ben ik in slaap gevallen voor ik de foto’s op Flickrdr had gekregen.
Vanmorgen had ik ze ergens tussen zeven en negen wel in orde gekregen, maar nog niet ge-uploaded. En bij deze dus wel. Dus, without any further adieu: de foto’s van gisteren, en dan meteen ook die van vandaag, als het nog lukt.
Kijk, deze is zelfs nog van eergisteren:
Mijn redding op de hotelkamer! Een ijsemmer, een lade vol blokjes Vanilla Zero en Cherry Zero, en gratis ijs verder op de gang! Machtig goed!
Ik had even gespeeld met de gedachte dat ik die 48 blikjes zou in mijn valies steken en meenemen naar België, maar gezien ik ondertussen al een volledige valies vol cadeaus heb, ben ik mijn Cola wijselijk aan het opdrinken, ijsemmer per ijsemmer.
Afijn. De foto’s van gisteren, dus. Om te beginnen, Ocean Drive en de Art Deco-wijk. Een hele wijk, een kleine duizend huizen, allemaal Art Deco. Op een handvol na allemaal lelijk en gebouwd op de meest El Cheapo-wijze die men zich kan inbeelden, maar het totaalbeeld is meer dan de moeite waard:
De voorkant, Ocean Drive, is vooral hotels en dure winkels en zo. De achterkant, Lincoln Avenue, is vooral dure winkels en eethuizen. De straten tussen Lincoln en Ocean zijn vooral goedkopere winkeltjes. Makes for an interesting contrast.
Meer bedelaars dan ik gedacht had, om de één of andere reden: mensen die u aanklampen met een variant op “hey buddy, i’m homeless”. Nee, dan deze, die eigenlijk helemaal niet zo slecht zat te rappen (en niet te vergeten: grappig ook nog):
Next up: Miami Beach. Tja. ‘t Is een strand hé. Veel zand, veel zon, veel water, veel mensen. Mooie strandcabines:
Veel meneren die zichzelf net iets te serieus nemen—deze meneer sjokte aan nul komma vijf per uur voorbij, man-boobs a-quiverin and a-shakin:
En ook wel mevrouwen die geen pijn deden aan de ogen. Niet echt zo enorm veel verblindend mooie, maar toch genoeg dat ik niet verdoken moest opgesteld staan, en zonder recht te staan van waar ik zat, foto’s kon nemen:
Hey, ik moest toch iéts doen terwijl Bart en Koen en Mieke aan het plonzen waren en ik op hun gerief aan het passen was?
De foto’s van het Seaquarium ga ik hier niet posten, trouwens. Als Louis ze zou zien, zou zijn hart breken.
Reacties
12 reacties op “Nu ook met foto’s”
Dan weet ik nu ook meteen waar GTA: Vice City zich afspeelt! Daar wil ik ook wel eens een kijkje gaan nemen, ziet er toch wel de moeite uit.
sonny crockett of rico tubbs al tegengekomen op ocean drive?
gatver, i’d like to go there.. 🙂
prachtige foto’s!
hebt gij die sjakosj ervoor gelegd of heeft die mevrouw zich er strategisch achter gelegd?
Hah, Duck Tours! Ben ik nog mee meegeweest in Boston. Pure kolder, die toestanden, en constant maar roepen van ‘The English are coming!’, waarop de passagiers dan ‘kwek kwek!’ moesten scanderen. En ze dat nog allemaal deden ook.
Bij het lezen van dergelijk schoon verslag krijg ik toch ook de rillingen, bij dat stukje over die ijsemmers namelijk… zit er in diene ‘Zero’ eigenlijk ook aspartaam zoals in de ‘Light’? Ik weet het niet goed hoor, en als wetenschapper ben ik geneigd te wachten op goed gecontroleerde en degelijk opgezette exerimenten en het verslag daarvan, etcetera, maar er is toch wel genoeg “controversy” over aspartaam (gewoon in-Googlen) om het niet echt direct in bakken of sloten naar binnen te gieten… zo ne keer een ‘Lightje’ tussendoor als volwassene, OK, maar ik geef het toch ook niet aan mijn kinderen, moet ik toegeven…
Oh, ik drink pakweg een liter of vijf van die aspartaam-dingen per dag. Ik zal het u weten zeggen als ik dood val. 🙂
🙂 Het is niet dat doodvallen dat ik u niet gun hoor, dat is eerder een zegen, het is eerder zo van dat langzame gereutel en/of gesteun en/of afzien dat ik u en de uwen wil besparen… [but no kidding: hou het bij uw kindjes vandaan] Nog veel drinkgenot!
De kinderen krijgen slechts bij bijzonder hoge uitzondering Cola of Cola-achtig bocht.
Cola-Light mag niet voor kinderen, ik heb het al honderd keer gecheckt. Niet dat die van mij dat lust, maar om discussie te vermijden. Maar ja, Michel is al groot.
Ik bedoelde eigenlijk, hou het aspartaam bij uw kinderen vandaan… dat je een kind geen cola light geeft daar hoort zelfs geen uitleg bij. punt. Maar die brol zit tegenwoordig overal in! “gezonde” “suikervrije” vruchtensapjes of limonade (waar niet eens het woord “light” voor gebruikt wordt dikwijls, ik denk bvb aan de overheerlijke tonissteiner varieteiten), “magere” of “0%” yoghurt, vitamines (zeker die voor kinderen), siropen (ook die tegen het hoesten), chips, kauwgom, snoep, muntjes, keelpastillekes…allemaal onder het mom van “suikervrij” (dus goed voor de tanden! ah ja). Je moet je kind eens proberen iets te gunnen (een mens moet niet altijd de strenge beuzak uithangen uiteindelijk) aan de kassa of zo van een groot warenhuis, bijna onmogelijk! Enfin, niet dat ik er echt zelf wakker van lig, maar als ik soms zie wat sommige kinderen allemaal per dag binnen krijgen, via een frisdrankje hier, een paar yoghurtjes daar, en een pakske snoepjes…. brrrr…. en nu stop ik erover 😉
Ge moogt zeggen wat ge wilt, ondanks het feit dat men de laatste tijd wat meer geneigd is neer te kijken op Amerika, blijft het daar toch machtig schoon en speciaal om te zien.