Ik ben geen grote GSM-boodschappenluisteraar: als iemand mij gebeld heeft en ik heb het net gemist, dan bel ik meestal eerst terug in plaats van eerst naar de boodschap te luisteren.
En dan gaat het, voorspelbaar, van “ah ja, ik heb zonet gebeld — hebt gij mijn boodschap gehoord?” waarop ik “euh nee, sorry” zeg. And we take it from there.
Ik ben hoegenaamd géén GSM-opnemer-tijdens-vergaderingen: ik kijk even naar het nummer, en dan maak ik een nota dat ik terug zal bellen.
…wat natuurlijk helemaal niet werkt als men met privénummers werkt!
Aaargh! Ik was gisteren aan het vergaderen en er was een telefoon—zonder boodschap—en vanmorgen was het weer zover: rond 10 uur en rond 11 uur nog eens telefoon, en nog eens dat ik in vergadering zat
Hatelijk. Er loopt dus ergens iemand rond die mij probeert te bellen, en ik weet niet wie of waarvoor.
Reacties
10 reacties op “Privé”
ah zoiets trek ik mij niet aan hoor. Als men geen voicemail achterlaat is het duidelijk niet dringend. (ik luister dus wel naar mijn voicemail).
Ik krijg af en toe berichten op het antwoordapparaat van mijn werkplek genre “goeiemiddag, ik bel om te weten of jullie mij soms informatie kunnen verschaffen over … Hebt u daar soms iets over in het archief? (gevolgd door een stilte, tot de persoon in kwestie beseft dat een antwoordapparaat niet antwoordt) Kunt u mij soms terugbellen?”
En ja, daar zit dan inderdaad geen naam of nummer in de boodschap!
De laatste keer dat ik dat voorhad was het Proximus – bellen van op een privénummer,tot vier maal toe,om een actie voor te stellen.
Aarghh.
Als zij zo onbeleefd zijn met een privénummer te bellen dan doe ik niet de moeite om op te nemen, laat staan terug te bellen.
Meestal ofwel een headhunter ofwel een call center dat belt voor meerdere bedrijven en zijn nummer verbergt.
In elk geval zeker niet dringend.
Ah ik vind dat ook zo ergerlijk hé! De afgelopen dagen verschillende keren voor gehad, en als ik aan het werken ben kan ik niet opnemen. Eén van de keren was het mijn zus en die blijft dan wel bellen tot ik opneem, maar van de andere weet ik het dus nog altijd niet. Grr.
Tenzij ik zeker weet dat ik gebeld word door een instantie, neem ik die nummerlozen ook niet op. Wat whacker al zei: als zij niet de beleefdheid op kunnen brengen om zich kenbaar te maken, hoef ik het niet te horen.
Voicemail is een ander verhaal. Negen van de tien keer was dat bij mij iets van “bel me even terug” of iemand die tot na de piep wachtte met ophangen. Leuk als je dat tegen betaling mag gaan aanhoren… Heb ik dus ook maar uitgezet.
Ik had ooit een Siemens telefoon (vaste lijn), waar je kon instellen dat de beller wel een bericht hoorde, maar niet zelf kon inspreken. Ideaal. Mail maar.
Same here, Proximus. Die blijven bellen tot je eens opneemt. En dan ben je eigenlijk al klant bij Proximus…
Ik voel hetzelfde voor privénummers: ik neem die niet op.
En voor personen die zich wel kenbaar maken, ik zal die ook eerst opbellen alvorens de voice mail te beluisteren. Daarom vind ik die visual voice mail van de iPhone zo’n super interessante functionaliteit. Alleen jammer dat ze hier in België (en andere landen) niet werkt. Een van de coolste features van de iPhone.
ik trek mij dat allemaal niet aan. We leven in een samenleving waar er wordt vanuitgegaan dat je altijd en overal bereikbaar moet zijn. Awel, ik doe daar niet aan mee. Aan de intrinsieke mogelijkheid wel (ik heb een gsm, ik kan bellen als ik wil) aan de effectieve uitvoering ervan niet (ik bel als ik wil en ik neem altijd op).
Lekker gezellig aan het keuvelen met iemand, plots gsm van je gesprekspartner gaat af, en hup, gsm wordt opgenomen.
Wie heeft er ooit beslist dat iemand die belt voorrang heeft op iemand die in levende lijve op 40cm van jou staat?!!!! Wie?!!!!! Ik krijg daar de kriebels van!