En voor de rest? Een dag naast het zwembad. Shlocktrilogie is op tweehonderd of zo bladzijden na, uitgelezen.

Anna heeft vanmorgen in het grote zwembad quasi alleen gezwommen:

Jan en Louis zijn vanmorgen op tekenactiviteit gegaan.

Louis heeft, zoals altijd natuurlijk, iets prachtigs gemaakt–maar ik was helemaal verbaasd van Jan, die normaal niet zo’n tekenaar is. Meer de man van de actie, was mijn gedacht. Wel, kijk:

Hij had niet alleen een heel stuk van die dinosaurus binnen de lijnen gekleurd (hij heeft meestal niet echt zo enorm veel geduld voor die dingen, het gaat hem niet rap genoeg), maar vooral: hij had zowaar vuur boven de vulkaan getekend. In het oranje, en met vlammen! Du jamais vu, voor Jan.

Anna heeft gelijk een grote op een luchtmatras gelegen:

…en vanmiddag heeft ze een heroïsch gevecht geleverd met een bord spaghetti.

Uiteindelijk heeft ze het opgegeven om met een vork te eten, en heeft ze de spaghettislierten één voor één in de cocktailsaus gedopt:

Jan lijkt hier wel flink door te eten, maar uiteindelijk was die ene vork spaghetti zijn laatste, en heeft hij weer eens bijna de hele maaltijd lopen zagen om een dessert–dat hij niet krijgt, dus, als hij zijn echt eten niet opgegeten heeft.

De spaghetti is blijven staan, en na veel aandringen heeft hij warempel nog eens een gezond bord eten binnengekregen. Waar gaan we dat schrijven! ’t Was maar miniem, maar toch:

Louis heeft een nieuwe cocktail ontwikkeld en hem ook een naam gegeven: een mengeling van frisdranken, en als men ze in de juiste volgorde “tapt”, blijven ze mooit gescheiden in het glas. Ik vrees dat ik de naam kwijt ben, maar de cocktail ziet er in alle geval zó uit:

Louis heeft trouwens een franstalig vriendje opgedaan:

En Zelie wordt alsmaar betere vriendinnen met een meisje uit Hamme, en dat haar ouders een café hebben, of volgens haar broer een restaurant, in alle geval soms helpt ze mee en het is op de hoek in de klas heeft ze nummer één.

Niet dat ik Zelie uitvraag of zo, maar dat zij het me zelf gezegd heeft wegens dat ik ze met drie binnengesmokkeld heb in een bingo voor volwassen, waar ze anders niet aan mochten meedoen. Trr.

(Zeer vriendelijk meisje trouwens, en haar broer is ook ne wijzen–jammer dat ze niet dichter in de buurt wonen.)

Een dag zoals een ander, dus. Heel de dag aan het zwembad gelegen opnieuw, op die ene onderbreking van bingo na. Ouzo gedronken, en ook eens een Schirocco, jawel, zo wordt dat geschreven, een ouzococktail. En veel water en Cola Light. Wel, net zoals gisteren niet genoeg, vrees ik, dus wordt het een opnieuw een moeilijke nacht. Maar hey, we klagen niet.

De kinderen, ondertussen, worden alsmaar bruiner, en alsmaar zomeriger. ’t Zal wat geven, als we terugkeren in België.

Zucht.