Mijnheer mevrouw mejuffrouw, in exclusiviteit voor u vandaag uit het Verre Kos: een handleiding Griekse desserten.

Griekse desserten, da’s zo’n beetje zoals Mexicaans eten in het algemeen: bedriegtenboel. De Mexicanen hebben maar één set ingrediënten: versnipperd vlees, bonen, gesmolten kaas, pepers, maïs. Ze nemen die dingen, gooien ze bij elkaar, draaien ze in een tortilla, gooien er een kwak guacamole naast en hopla: een gerecht.

Oh, meneer had iets anders besteld? Geen probleem, een ogenblikje–flibberdeflibber–een origamitruuk met de tortilla–en hopla, alstublieft, het ding dat u bestelde.

Bij Griekse desserten is de truuk honing. Veel honing. Honing, en noten. If in doubt, sprinkle and/or stuff with nuts and drown in honey.

Om te beginnen natuurlijk de traditionele desserten. Filodeeg, honing, noten, en honing. In een bad van honing. Met noten erover. Alles is hetzelfde hoor, maar net zoals bij de Mexicanen: gewoon anders gevouwen. Er zijn de bodempjes noten-met-honing met daarboven een toefje in honing gezooid filodeeg, in een bad van honing:

Er zijn natuurlijk de traditionele pittoreske Chewbacca-dingetjes en de deegpiemeltjes, filodeeg rond noten met honing, overgoten met honing, gepresenteerd in een plas honing:

…en gelijkaardige volkskundige dingen, natuurlijk: driehoekjes, opgerolde piemeltjes, of geïnspireerde combinaties, zoals deze in honing gemarineerde filo-cannelloni gevuld met chewbacca-haar vol honing met helemala in het midden, inderdaad ja, noten met honing. Die bij het opdienen, u raadt het, in een talloor honing zwommen:

“En wat met niet-folkloristische desserten?” hoor ik u in koor denken. Ha, daar is aan gedacht. Ingenieus volk hoor, de Grieken. Cake? Geen probleem: cake, da’s praktisch een natuurlijke spons. Op een bed met notenpasta leggen die handel, in stukken kappen, en dan op een plateau met, haha, honing natuurlijk. Tot de cake het driedubbel van zijn gewicht in honing opgezogen heeft, en zompig genoeg is om aan de notenpasta te blijven plakken:

Chocoladecake? Komkom, zelfde laken een broek: noten erin, honing erover, en for good measure er nog een plastiekzak vergruizelde noten bovenop uitstrooien:

Zucht.

Nu, ik overdrijf misschien licht. Er zijn wel degelijk desserts in het dessertenbuffet die niet uitsluitend uit honing, noten en filodeeg bestaan. Daar gelden dan wel een aantal zeer strenge lokale wetten voor: overal moeten muizenstronten over gesmeten worden; als het enigszins mogelijk is, moet er geconfijt fruit in verwerkt worden; en als het pudding of andere dingen betreft die men normaal gezien in een kom verwacht, dan moet die omgekieperd worden op een plateau en opgediend worden met een taartenschep.

Een handvol voorbeelden ter illustratie. Oudgriekse choux-deeg-hamburgers met aardbeienconfituur en slagroomachtige dink ertussen? Jazeker, maar dan wél overgoten met muizenstront:

Slagroomhoorntjes? Geen enkel probleem. Op voorwaarde dat het slagroom met groenroodgeel geconfijt fruit is, én dat het hoorntje in de muizenstront gedopt wordt voor het naar de verbruiker gaat:

Chocoladetaart? Allez ju, als het echt moet. Vergeet de geconfijte kers niet, en zorg dat minstens twee randen van elk stuk in de muizenstront gewenteld zijn. Oh, er is nog wat ananasconfituur op overschot? Wurm dat tussen taart en kers, en snel wat!

Vanillecrème? Flan? Helaba! Wat zitten die in een pot te doen met een scheplepel erbij? Uitsmijeren op een dienblad! En een handvol geconfijt fruit, én een paar soeplepels muizenstront!

Ananas-mango-gelei? You know the drill. Ananas-mango-gelei met muizenstront–it’s not just a good idea, it’s the law:

…en voor de traditionalisten, die al die buitenlandse nieuwlichterij maar niets vinden? Hiero:

…een emmergrote pot honing.

Zucht.