De omvang van de ramp, vóór de werken begonnen, maandag:
…en van de verste muur op de foto hierboven gezien:
De ingang van de keuken is op de bovenste foto in het midden, en op de onderste foto uiterst rechts.
Wat er gaat veranderen:
- Op tafel en stoelen, koelkast, diepvries en kookvuur na, vliegt alles buiten. Alles.
- De muur als men binnenkomt (rechts van het midden op de bovenste foto), daar komt in het begin een magnetisch schrijfbord van boven tot onder, en vanaf ongeveer de balk tot het einde een ondiepe reekst kasten, ook van vloer tot plafond.
- De balk die over de hele breedte gaat, wordt proper gezet.
- De deur naar de tuin/koer wordt afgewerkt.
- En het venster ook.
- De twee radiatoren verdwijnen en worden vervangen door één lange radiator onder de venster.
- Waar nu het schoolbord staat, komt, tot ongeveer in het midden van de keuken, een centraal eiland met een spoelbak.
- Tegen de verste muur waar nu het kookvuur staat (in het midden op de onderste foto), komen kasten van boven tot onder (en die lopen meteen door tot in de bergruimte), met van venster tot vuur een werkblad.
- De trap, die nu van de bergruimte vertrekt (het groot gat links van het schoolbord), zal van de andere kant vertrekken: daarvoor wordt de muur waar nu de donkerblauwe trekzetel staat afgebroken.
- Er komt overal verlichting, en alles wordt helemaal afgewerkt.
He he.
In de loop van vroeger deze week was de inhoud van de kasten al grotendeels in dozen gestoken, was één van de twee grote kasten verhuisd en de andere helemaal leeggemaakt.
Resultaat was dan wel dat het er allemaal nog erger uit leek te zien dan het vroeger al was (en dat was al redelijk erg, ahem):
Maar goed. Vandaag zijn we er voor ‘t echt aan begonnen. Diepvries verhuisd, één radiator weg, leidingen omgeleid naar de andere kant van de deur, en ondertussen bekisting rond de deur grotendeels af.
Morgen verder.
euh, groeit er daar een potje wiet op de vensterbank?
Ik heb er geen flauw idee van. Dat was een potje waar ooit een plant in gestaan heeft, weet niet meer wat. En dan heeft het er een paar maand (denk ik) gewoon dood gestaan. En toen kwam er plots van dat groen uit, en nu weet ik niet wat dat is. En of het ooit nog zal bloeien of zo.
Ik word al mottig als ik er gewoon maar aan dénk! Laat staan als ik die foto’s zie… Moedige mensen…
Als je kunt werken met een compagnie die niet constant op elkaar loopt te sakkeren en/of zagen, maar in plaats daarvan bijtijds een keer kan lachen én weet waar ze mee bezig is? Dan moet dat als ‘t af is en je kunt genieten van ‘t werk, nog wel fijn zijn om aan terug te denken, toch?
Heb zelf ook – lang geleden – een verbouwing gedaan en heb daar toch geen slechte herinneringen aan.
De dingen die je beschrijft klinken alleszins zowel mooi als praktisch.
Trouwens: hoe jij ondertussen ook nog met vanalles anders bezig blijft én ons op de hoogte houdt van noem maar op … Soms vraag ik mij af of er eigenlijk een team achter dit blog zit in plaats van één persoon!
you made my day, Michel. Qua puinhoop kan het dus nog erger dan bij ons 😉 Moed erin houden: zodra de verbouwing achter de rug is, gaat dat allemaal voorgoed tot het verleden behoren.