Een van de kinderen heeft ons redelijk zwaar teleurgesteld, gisteren en vandaag.
Maar dan ook redelijk erg zwaar. Geen andere kinderen plagen of zo, gelukkig, maar toch.
Aan de ene kant zit ik er mee in mijn maag, maar aan de andere kant: beter zo, ineens helemaal radikaal erg, dan een sluipend alsmaar erger wordend probleem.
Afijn. We volgen het allemaal nog op de volgende dagen en weken — ’t is zo’n zaak van vertrouwen dat opnieuw verdiend moet worden — maar met wat geluk is het vandaag in de kiem gesmoord.
IHoop ik.
Zucht.
Reacties
18 reacties op “Teleurgesteld”
Ai, dat het vlug maar allemaal terug op zijn plooi mag vallen.
misschien puur te catalogeren onder “jeugdzonden”?
Wat het ook is, you’ve got a mission: als ge sommige andere jeugd bezig ziet/hoort vandaag, je zou denken dat ‘jeugdzonden’ a way of life aan het worden is. Dus idd: Ik zou ook op bepaalde punten radicaal zijn. Beter (proberen te) voorkomen dan genezen.
whenever i have to make a decision i always think of how i was at my daughter’s age and what influenced best on my behaviour… i still have my youth years vivid in front of my eyes. no parent should forget that they were in the same shoes once…
Kinderen zijn ook maar mensen Michel
Ik weet niet wat er gebeurd is, maar iets maakt me ongemakkelijk in jouw formulering, Michel. Ik ga ervan uit dat wanneer je dit publiceert, een onbekende die van niets weet daar op mag reageren.
Ik ben zelf ouder van jonge kinderen; en ik ken moeilijke momenten. Ik begrijp dat de eerste reactie is “hij/zij heeft mij/ons teleurgesteld”. Kinderen moeten weten dat hun ouders ontgoocheld zijn wanneer iets fout gaat.
Maar – nogmaals, alleen in je woordkeuze – kom je hier dicht bij schuldgevoel en dat kan afleiden.
Ach, fuck it. Wat ik wilde zeggen: veel sterkte, en ik hoop dat jullie er uit komen. Ik denk dat je kinderen weten dat je hen graag ziet, dat is al zo duidelijk op je blog.
Je kinderen mogen blij zijn met zulke ouders,jullie doen het goed!!!Kinderen opvoeden is soms ook eens teleurgesteld zijn .Ik denk veel aan de woorden:je kinderen zijn je kinderen niet.Jullie zijn gelukkig twee toffe ouders die het probleem zien en eraan werken !!!
“En als ge nog ene keer het wereldwijde financiële en bancaire systeem destabiliseert dan pak ik uwe GSM af/moogt ge een maand geen TV kijken/halveer ik uw zakgeld/blijft ge een half jaar binnen.”
Heb ik ook een keer gedaan, in ’87.
Maar wat mijn bompa in ’29 heeft gedaan, dat gelooft geen mens.
“denk hoe je zelf was in je jeugd?” dan heb ik altijd de reflex van te zeggen: “net daarom” 😛
‘Geen andere kinderen plagen of zo, gelukkig’?
Dus het was nóg minder erg dan andere kinderen plagen? Dan kan ik mij niet inbeelden wat er aan de hand is.
In ieder geval, het kan nooit erger zijn dan al wat ik in mijnen tijd allemaal uitgestoken heb, en met mij is het ook nog goed gekomen. Denk ik toch.
Iemand van hen heeft:
– een sigaretje opgestoken?
– 7/10 gehaald op een onverwachte toets ipv 8/10?
– voorkeur gegeven aan Palin of McCain?
– gezegd dat Leterme een toffe pee is?
– iets slecht gepost over de ouders op hun blog?
Of – nog erger – andere kinderen geplaagd, godbetert?!
For the record: andere kinderen plagen is in mijn ogen zo ongeveer het ergste dat ze kunnen doen, ja.
Er is een heel groot verschil tussen plagen en pesten: plagen veronderstelt dat de andere in staat is te reageren, pesten net niet. Als je jonger bent dan 10 is het verschil allicht niet eenvoudig.
plagen is, een beetje emotioneel duw en trekwerk maar altijd met de persoonlijkheid van ‘het slachtoffer’ rekening houden. Pesten is echt , de meest zwakke dingen zoeken en daarop inhakken tot men er z’n (haar) verstand bij verlist, en blijven door doen om die persoon totaal te desocialiseren.
Sartre behoed mij voor als ik ooit te weten kom als mijn kids zoiets zouden doen.
[…] het thuisvlak was er een beetje stress de laatste dagen. Het zal wel uitklaren, daar ben ik van overtuigd. Als het niet vanzelf gaat dan […]
Pesten? Nature or Nurture ?
Ik ga voor het eerste.
Vergoeielijken? Neen, plaatsen.
Verder, veel reacties. Mooi.
Oei. Een goed inschattingsvermogen en veel relativeren helpen allicht een beetje. Heel alert blijven ook. Niet prettig, zo’n situatie. Ik spreek uit een rijke ervaring…
[…] Nee, ik ga niet schrijven waarom we teleurgesteld waren en in welk kind. In persoon en in vertrouwen wil ik daar wel eens over doorzagen, maar niet […]