Schrijf schrijf schrijf, krabbel krabbel krabbel, schrap, herschrijf, herschrijf. En dan uiteindelijk toch maar ctrl-N:
No. Nee, ik ga niet schrijven waarom we teleurgesteld waren en in welk kind. In persoon en in vertrouwen wil ik daar wel eens over doorzagen, maar niet in publiek.
En da’s dan nog maar één ding.
Ik zou op dit eigenste moment, even tellen, wel zeker zéven dingen willen schrijven maar het zijn allemaal dingen waar u, daar aan de andere kant van de monitor, gewoon geen zaken mee heeft.
Ik wil mij nijdig maken op mensen en situaties maar ik wil niemand (zelfs geen hebbelijke mensen) kwetsen, er zijn dingen die ik wil zeggen die ik niet verwoord krijg, er zijn dingen waar ik teveel schroom voor heb om erover te schrijven, er zijn dingen die ik niet mag zeggen, er zijn er die ik niet wil zeggen, er zijn er die ik niet kan zeggen.
Ik had vroeger allemaal van die weblogsen om “geheime” dingen in te schrijven, maar dat is ondertussen allemaal (bijna) doodgebloed. Why the hell bother? Waarom schrijf ik dit, eigenlijk?
Mja. Ach.
Zo. Dan zullen we het maar op nietszeggende details en algemene algemeenheden houden zeker?
Er is vanalles te doen, er is te weinig tijd, en toch geraakt precies maar heel weinig afgewerkt. Of ‘t is maar een indruk, natuurlijk, omdat er zoveel te doen is dat de berg niet kleiner wordt.
Morgen beter. Of ten laatste dit weekend. En vanavond nog eens doortrekken aan dingen die al honderd jaar beloofd waren en maar niet afgeraken.
Reacties
3 reacties op “Nee, niet hier”
michel,
Mooie post. “Waarom schrijf ik dit, eigenlijk?” Mag ik? Het hoort eigenlijk niet in de grote buitenwereld, maar ik ben tot mijn eigen scha en schande aan het leren dat mijn kwetsbaarheid mijn grootste energie is. Zelfs al ga ik op m’n bek.
Bij ’teleurgesteld’ wou ik de browser dichtklikken. Dit hoef ik niet te weten. Dit prikkelt willens nillens de negatieve kant van mijn nieuwsgierigheid. Dit komt bij iedereen in elk leven voor, maar het exposeert het wezen van een mens die zelf niet het woord heeft. De ‘stouterik’ moet misschien meer dan anderen met vertrouwelijkheid omzwachteld worden. Pas dan kan iets helen.
Maar hoe jij met zaken en mensen omgaat, waar jij grenzen trekt en waarom, hoe je jouw eigen gedrag, vroeger en nu, evalueert, dat wil ik zeker lezen. Al was het maar omdat de optelsom ons misschien betere mensen maakt. En het feit dat je dit niet ‘geheim’ doet, maakt het alleen maar krachtiger.
dank je wel,
zig
Er zijn dingen die je niet hoeft te zeggen Michel, dingen die alleen maar groter en lelijk worden als je ze zegt. Dingen die dan ineens een eigen leven gaan leiden. Je gezin is je grootste geluk. Ik wens je een stevige bries toe, die deze wolk snel doet overwaaien.
Zig Zag, Zig Zag, net bij (poets en strijkcentrale)naaiatelier ZigZag een broek laten inkorten. 8€ voor 6 cm, of meer dan een euro per cm ; en evenveel als de broek oorspronkelijk kostte. Voelde ik me even genaaid.